'Όλοι το ζήσαμε....!!!!
...."Μεγαλώνουμε και δεν είναι τίποτα πια το ίδιο.... σκεφτόταν.... μαθαίνουμε να χαιρόμαστε με μέτρο... δεν επιτρέπεται να λυπηθούμε στο βαθμό που θέλουμε.... αγχωνόμαστε περισσότερο... και οι στιγμές ευτυχίας είναι σαν να φεύγουν πιο γρήγορα... ή απλά δε τις δίνουμε σημασία... δεν ήξερα ότι το μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε σημαίνει πως χάνουμε λίγο λίγο τον εαυτό μας καθημερινά... σκεφτόταν.... Σκεφτόταν συχνά τον τελευταίο καιρό.... θα έκανα αυτό... ήθελα εκείνο... και μόλις η σκέψη χανόταν, χανόταν και όλο αυτό το θάρρος και ξανά στην πραγματικότητα... όταν χαμογελούσε... χαμογελούσε ο κόσμος όλος έλεγαν οι φίλοι της... και όμως αυτή ένιωθε ότι γέλασε τόσο πολύ τα προηγούμενα χρόνια που ήταν σα να χρωστάει λίγη από αυτή τη βαρετή και ανιαρή ζωή των ενηλίκων.... κάθε νύχτα ήξερε ότι δε της άρεσε.... μα κάθε μέρα μεγάλωνε και ωρίμαζε όλο και περισσότερο... δεν είχε αντοχές? δεν είχε χρόνο? δεν ήξερε τι έφταιγε... μόνο στα λίγα λεπτά ησυχίας σκεφτόταν... σκεφτόταν... καμιά φορά μπ...