"Ασφαλείς φόβοι"...
θες να πας κόντρα σε όλα...!! είναι εκείνες οι μικρές στιγμές... ούτε καν στιγμές δε μπορείς να τις πεις... τόσο λίγο κρατάνε... που θες να τα αλλάξεις όλα...! τον τρόπο σου... τη ζωή σου... τα όρια σου... και είναι τόσο απειροελάχιστος ο χρόνος που αλλάζει όλο αυτό το σκεπτικό...και σε χτυπάει στο κεφάλι η σκέψη ποιος άραγε θα σε πάρει στα σοβαρά όταν καταλάβει πόσο αλλοπρόσαλλα φέρεσαι? και θα σου πει..." Ιλεάνα δεν είσαι εσύ αυτή... σύνελθε"... και εκεί που στο μυαλό σου γυρνάνε ατάκες τύπου "και που ξέρεις μωρέ εσύ τί είμαι και τι δεν είμαι? όλοι γίναμε ειδικοί τώρα"... απλά σκας ένα χαμόγελο και λες "χαχ...! ναι δεν είμαι"... οπότε προκειμένου να μη μας συμβεί όλο αυτό το περιστατικό απλά μένουμε στο ότι δε θα πάμε τελικά κόντρα σε τίποτα... γιατί έτσι η ζωή μας είναι καλύτερη... είναι? είναι όμως καλύτερη? ή χάνουμε όλες τις δυνατότητες που θα ανοίγονταν μπροστά μας αν πράγματι... όλο αυτό δεν ήταν μια στιγμή στο μυαλό μας.. αλλά ένα πραγματικό ξέσ