vodka με στημένο λεμόνι!

Καλησπέρα σας και καληνύχτα σας αγαπημένα μου πλάσματα θα μπορούσαμε να πούμε...!! Σήμερα αν και τα μυαλά μας είναι πιο ζωηρά και ξεκούραστα... η έξοδος μας δεν ήταν ανάλογη... λίγοι και καλοί που λένε...!! είπαμε είπαμε είπαμε...και αυτό που μονοπώλησε σήμερα την κουβέντα? σε όλους μας γνωστό και ως timing...!! τί είναι τελικά το σωστό ή και το λάθος timing? τί ακριβώς περιμένει ο καθένας από εμάς γι αυτό? Γιατί άλλοτε όλα γίνονται τόσο τέλεια σύμφωνα με το χρόνο που θέλουμε και άλλοτε όχι? θα μπορούσαμε να απαντήσουμε ότι για όλα υπάρχει λόγος και καθετί που γίνεται έχει το λόγο του... μοιρολατρικό? από την άλλη υπάρχει και η ορθολογιστική άποψη ότι εμείς φτιάχνουμε τα πάντα και ξέρουμε που αρχίζουν και που τελειώνουν ανάλογα με το τί βολεύει... πότε όμως μπορεί να βολεύει κάτι πάνω από έναν άνθρωπο την ίδια στιγμή? όπως και οι ίδιοι θα έχετε ανακαλύψει πολύ σπάνια... και έτσι χαλάνε οι σχέσεις...ερωτικές, επαγγελματικές, φιλικές... άλλο εσύ περίμενες και άλλο εγώ έδινα στο συγκεκ

Καλησπέρα σας νυχτερινά μου πλάσματα, το ΣΚ σιγά σιγά αποχωρεί και μας οδηγεί ξεκούραστα στη νέα εβδομάδα.... Οι Κυριακές είναι πάντα πιο ήσυχες...!! Έχουν έτσι μια περίεργη ακινησία....σαν να είναι σταματημένος ο χρόνος.... Σήμερα λοιπόν αποφάσισα να βάλω σε τάξη κάποια ντουλάπια που είχα χρόνια να κοιτάξω αναλυτικά τι περιέχουν.... τα προσπερνάμε στην καθημερινότητά μας... ξεσκονίζουμε και σκεφτόμαστε α! εδώ έχω και αυτές τις χαζομαρίτσες.... Με αυτές τι χαζομαρίτσες σήμερα γύρισα στο λύκειο.... γύρισα στα φοιτητικά μου χρόνια... στην Αγγλία... και γενικότερα πίσω...!! Πόσο περίεργο είναι το πόσα πολλά ξεχνάμε? γεγονότα... συναισθήματα... Κάτι που σε κάποια φάση της ζωής σου αποτελεί την καθημερινότητά σου να βλέπεις μετά από καιρό ότι ούτε καν το θυμάσαι..... Βρήκα λοιπόν ένα κείμενο σε ένα από τα πολλά ημερολόγια μου (και για όποιον απορεί ναι κρατούσα και κρατάω ακόμα)!! χαχαχα!! επανέρχομαι λοιπόν και λέω βρήκα ένα κείμενο το οποίο ξεκινούσε κάπως έτσι... "όταν πιάνεις

Τις προάλλες πήγα για καφέ με μία φίλη μου (δυστυχώς όχι στο μικελάκι της καρδιάς μας, μιας κι εδώ δεν έχει ανοίξει.... ακόμα...). Εκεί που καθόμαστε φοράει τα καινούρια της γυαλιά και με ρωτάει αν μου αρέσουν... Εμένα με ξέρετε... ψέμματα δεν μπορώ να πω... είμαι υπερβολικά ειλικρινής σε βαθμό αηδίας! Της είπα, λοιπόν, ότι αυτά τα τεράστια γυαλιά της Μαρίας της άσχημης που φοράει όχι μόνο δεν είναι ωραία, αλλά δεν της πάνε καθόλου και απορώ πραγματικά τι την ώθησε σε μια τόσο άχρηστη αγορά και ποιο ζώον της ότι πρέπει να τα αποκτήσει οπωσδήποτε, αφού έτσι κι αλλιώς έχει κι άλλα γυαλιά! Η απάντηση που μου έδωσε ήταν τελείως ηλίθια! Είναι στη μόδα μου είπε! Δεν μπορούσε να το διανοηθεί το φτωχό μου μυαλουδάκι ότι ο κόσμος ξοδεύει τα ωραία του λεφτουδάκια για να πάρει κάτι απλά και μόνο επειδή είναι στη μόδα, χωρίς να του πάει, χωρίς να το χρειάζεται και χωρίς κανένα προφανή λόγο... Αλλά έτσι είναι... Ζούμε σε μια κοινωνία που μας επιβάλλεται να κάνουμε μόνο ό, τι προστάζει ο κόσμος! Κα

Καλησπέρα σας απογευματινά ζωηρά μου πλάσματα!! Ελπίζω όλοι να μου είστε καλά...!! Εγώ μετά από πολύ καιρό κάθομαι επιτέλους αραχτή στο κρεβατάκι μου και δεν έχω απολύτως τίποτα να κάνω για την ώρα!! χεχε αργόσχολη παιδί μου...τι περιμένεις...!! Και τώρα που είπα αργόσχολη... να έρθουμε στο θέμα μας..!! Σε απογευματινή μου τηλεφωνική συνδιάσκεψη (μα ποια είμαι τελοσπάντων)...!! θυμηθήκαμε διάφορες ατάκες που εμείς οι ηλίθιες γυναίκες κατά καιρούς έχουμε πετάξει... και λέω ηλίθιες... γιατί υπάρχει και η άλλη κατηγορία γυναικών....αυτή που δε θέλει να θυσιάσει για τη ζωή της απολύτως τίποτα...!! ψάχνει ένα συγκεκριμένο τύπο συντρόφου που όπως η ίδια υποστηρίζει θα την βοηθήσει να μη ξανά - δουλέψει ποτέ στη ζωή της... για να μην ξεχάσω και την ατάκα... σιγά μη μπω εγώ στην κουζίνα!!!! έλεος!!!!!! Ας επιστρέψουμε όμως σε εμάς τις ηλίθιες...!!! θέλουμε όλα να περνάνε από τα χέρια μας... δε νιώθουμε κλεισμένες στη κουζίνα αλλά το κατά ευχαριστιόμαστε κιόλας..!! θέλουμε και να δουλε

Σήμερα δέχτηκα παράπονα ότι έχω καιρό να γράψω οπότε πιάστηκα από μια κουβέντα με κάτι που είπε ένας φίλος (ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε...). Κατά τα λεγόμενά του, λοιπόν, είναι κλασική γυναικεία συμπεριφορά άλλα να αφήνουμε να εννοηθούν με τη συμπεριφορά μας, άλλα να λέμε, άλλα να εννοούμε και άλλα να κάνουμε στο τέλος! Θέλουμε κάτι και τελικά έχουμε κάτι άλλο... Συμβαίνει όντως, μα εγώ δε θα το έλεγα γυναικεία συμπεριφορά, αλλά καλύτερα ανθρώπινη... Η πικρή αλήθεια είναι ότι όλοι το έχουμε κάνει αυτό κάποια στιγμή στη ζωή μας. Άθελά μας ίσως κάποιες φορές και άλλες εσκεμμένα... Ο λόγος? Συνήθως ανασφάλεια... Όλοι έχουμε περάσει τέτοιες περιόδους... Λίγο η καθημερινότητα, η ρουτίνα και το άγχος, λίγο η μοναξιά , λίγο διάφορα προβλήματα που συνυπάρχουν με όλα τα παραπάνω, μας έχουν κάνει να βιώνουμε την κάθε στιγμή με μια γκρίζα μελαγχολία και λίγο καταθλιπτικά θα έλεγα.. Και όλα αυτά πηγάζουν από τους φόβους μας, που όχι μόνο δεν τους αντιμετωπίζουμε κατάματα, αντίθετα του