vodka με στημένο λεμόνι!

Καλησπέρα σας μεσημεριανά μου πλασματάκια, Κλείνοντας σιγά σιγά τη δουλειά για να υποδεχτούμε αυτές τις άγιες μέρες που έρχονται...είπα και εγώ με τη σειρά μου να πω έτσι δυο λογάκια ευχητήρια σε όλους εδώ γύρω τριγύρω..... Ελπίζω η τελευταία εβδομάδα του χρόνου να σας βρίσκει χαρούμενους και ικανοποιημένους με όλα όσα συμβαίνουν στην κοσμάρα μας.... Για να δούμε πόσο καλύτεροι γίναμε αυτή τη χρονιά που μας πέρασε..... Καταρχάς μου αρέσει που δείχνουμε πίστη στους ανθρώπους.... σπάνιο πράγμα η τυφλή στην κυριολεξία εμπιστοσύνη.... πρώτα λέμε το ηρωικό ΟΧΙ και μετά ξαναδίνουμε ψήφο εμπιστοσύνης σε αυτόν που βασικά...χμμμμ... μας πρόδωσε.... μάλιστα..... λίγο να λειτουργούσαμε έτσι και στις προσωπικές μας σχέσεις ε? αλλά εντάξει είμαστε και χριστιανοί και έχουμε μάθει να γυρνάμε και το άλλο μάγουλο!! εύγε!!!! Μετά από αυτά μας έφυγε ένα τεράστιο άγχος γιατί παραμείναμε στο ποθητό και αγαπημένο μας νόμισμα... τέτοιος έρωτας με το ευρώ...!!! τον Μπρατ πιτ? τον αλλάζω...!! μη σου πω κ

θες να πας κόντρα σε όλα...!! είναι εκείνες οι μικρές στιγμές... ούτε καν στιγμές δε μπορείς να τις πεις... τόσο λίγο κρατάνε... που θες να τα αλλάξεις όλα...! τον τρόπο σου... τη ζωή σου... τα όρια σου... και είναι τόσο απειροελάχιστος ο χρόνος που αλλάζει όλο αυτό το σκεπτικό...και σε χτυπάει στο κεφάλι η σκέψη ποιος άραγε θα σε πάρει στα σοβαρά όταν καταλάβει πόσο αλλοπρόσαλλα φέρεσαι? και θα σου πει..." Ιλεάνα δεν είσαι εσύ αυτή... σύνελθε"... και εκεί που στο μυαλό σου γυρνάνε ατάκες τύπου "και που ξέρεις μωρέ εσύ τί είμαι και τι δεν είμαι? όλοι γίναμε ειδικοί τώρα"... απλά σκας ένα χαμόγελο και λες "χαχ...! ναι δεν είμαι"... οπότε προκειμένου να μη μας συμβεί όλο αυτό το περιστατικό απλά μένουμε στο ότι δε θα πάμε τελικά κόντρα σε τίποτα... γιατί έτσι η ζωή μας είναι καλύτερη... είναι? είναι όμως καλύτερη? ή χάνουμε όλες τις δυνατότητες που θα ανοίγονταν μπροστά μας αν πράγματι... όλο αυτό δεν ήταν μια στιγμή στο μυαλό μας.. αλλά ένα πραγματικό ξέσ

Καλησπέρα σας απογευματινά μου πλασματάκια…!!!! Τι μου κάνετε?? Χτες λοιπόν μετά από έναν πολύ γυναικείο καφέ αποφασίσαμε να μοιραστούμε μαζί σας μερικές από τις σκέψεις μας!!!! Καθόμαστε λοιπόν σε ένα τραπεζάκι και νομίζουμε όλες πως πίνουμε τον γνωστό sex & the city καφέ και αρχίζουμε τον κλασσικό μονόλογο που καταλήγει να θυμίζει σενάρια του Χριστόφορου Παπακαλιάτη…. Εγώ? Εγώ δηλαδή κορίτσια τι ζητάω? Έναν άντρα να είναι καλός μαζί μου… να με αγαπάει όσο τον αγαπάω και να μην υπάρχουν δυσκολίες… αλήθεια σας το λέω δε με νοιάζει ούτε η εμφάνιση ούτε τα χαζοεμπόδια που κλασσικά υπάρχουν πάντα σε όλες τις σχέσεις τώρα περνάω τη φάση αυτή και τώρα περνάω τη φάση την άλλη… και πάει λέγοντας..!! Που τα πουλάς αυτά κυρά μου? Αφού πάλι μόλις εμφανιστεί ο άντρας με τη γωνία στο μάτι…. Ξέρετε κορίτσια ποια γωνία εννοώ…!! Αυτή που μπορεί το στόμα του να σου λέει είμαι δικός σου… και όταν κοιτάς στα μάτια η γωνία να συμπληρώνει αλλά μπορεί και να μην είμαι… μόλις λοιπόν εμφ

Καλησπέρα σας αγαπημένα μου πλάσματα, Με αφορμή τους τόσους πολλούς γάμους τα τελευταία δύο χρόνια και αυτά που άκουσα γύρω από αυτούς είπα να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα…!! Καταρχάς θα ξεκινήσω δίνοντας συγχαρητήρια σε όσους παντρεύονται με πολιτικό γάμο επειδή πιστεύουν πως ο θρησκευτικός είναι απλά ένα κοσμικό γεγονός για γλέντια και πανηγύρια…. Ξεκάθαρα πράγματα… δε χρειάζεται να μπεις σε μια εκκλησία και να κοροϊδέψεις ποιον? Τον εαυτό σου? Αν δε πιστεύεις δεν έχεις καμία θέση εκεί μέσα… συγχαρητήρια επίσης και στους άθεους ή τους αλλόθρησκους που δεν αλλαξοπιστούν μόνο και μόνο για ένα πάρτυ… μπορεί να μη συμφωνώ μαζί σας αλλά εκτιμώ την ειλικρίνεια σας βαθύτατα…!! Ας περάσουμε όμως σε αυτούς που πηγαίνουν και παντρεύονται «παραδοσιακά»…… στολισμοί, λουλούδια, χαρές, πανάκριβα νυφικά, μικρά άπειρα παρανυφάκια, συγκίνηση και κλάμα όταν πιάνεται το ζευγάρι χέρι χέρι…!! Ξέρατε μήπως ότι όλα τα παραπάνω έχουν σημασία..?? Μέγα μυστήριο τον ονομάζουμε το γάμο μας… και δε

Καλησπέρα σας απογευματινά μου πλάσματα… Η πρώτη μέρα του φθινοπώρου φέτος, τουλάχιστον ημερολογιακά, και πραγματικά είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που δε νιώθω να μου λείπει τίποτα από το Φθινόπωρο…. Κάθε χρόνο νομίζω αναμένουμε με τόση προσμονή το Καλοκαίρι όμως κάποια στιγμή προς το τέλος του…. Ανάμεσα στις μυρωδιές, στις εικόνες….. κάπου ανάμεσα εκεί στα χρώματα που από γαλάζια γίνονται σιγά σιγά πορτοκαλί…. Αναπολούμε πάλι το Φθινόπωρο… και πάλι από την αρχή…!! Ένας φαύλος αλλά όμορφος κύκλος… και όμως φέτος μια επιθυμία να μείνει το Καλοκαιράκι μαζί μας…. Σα να θέλω άλλο ένα στο καπάκι για να νιώσω καλύτερα!! Χαχα!! Και όμως το άτιμο το ημερολόγιο εκεί στον τοίχο να σου θυμίζει… έβαζα το μαγιό μου χτες… και η πρώτη σκέψη ήταν.. τώρα πάει.. όσο μαυρίζαμε μαυρίσαμε… όσο κολυμπήσαμε κολυμπήσαμε…. Τι το θες το μπάνιο….??? Ούτε καν αν διαγράφεται η γραμμή στο λαιμό δε σε νοιάζει Ιλεανάκι….!! Και τότε μια άλλη φωνή… όχι! Όχι! Όχι! Θα πάμε! Θα πας για μπάνιο γιατί δε τελείωσ

Καλησπέρα σας καλοκαιρινά μου πλασματάκια!!!! Ελπίζω το Καλοκαίρι ή τελοσπάντων όσο απέμεινε από αυτό να κυλάει όμορφα για όλους….!! Καλοκαίρι και όλα γυρίζουν γύρω γύρω από διαφόρων ειδών σχέσεις…!! Σχέσεις… σχέσεις… σχέσεις…!! Ερωτικά διλλήματα… μικρές ιστορίες… μεγάλες ιστορίες… και ότι βάλει ο νους γύρω από τις σχέσεις…!! Λες και η μυρωδιά της θάλασσας ανάβει τα αίματα…. Το ρούχα πιο λίγα… πιο ελαφριά πάνω μας… το αεράκι… έξοδοι όπως και όπου…! Όλα γενικά σε πιο μπιτάτους ρυθμούς…. Η εποχή των πιο εύκολων αποφάσεων όπως συνήθιζα να λέω στο παρελθόν… Λοιπόν….. κάποτε τα κορίτσια μου έλεγαν…. Καμιά φορά ρε παιδί μου μας δίνεις την εντύπωση ότι παίρνεις ενέργεια και ικανοποίηση με το να λες όχι…! Μα καλή μου και εσύ μέσα στην ξινίλα? Δώσε μια ευκαιρία…! Και η αλήθεια, οφείλω να ομολογήσω είναι ότι ήμουν πολύ ξινή στο παρελθόν… κάτι που έχει αλλάξει σε κάποιο βαθμό με τα χρόνια…!! Και είσαι έξω και χορεύεις και πίνεις και λίγο χαμογελάς… γιατί όπως είπαμε δεν είσαι 1000

Όπως όλοι θα έχετε καταλάβει τον τελευταίο καιρό μιας και περνάω την αγαπημένη μου εποχή εκτός Ελλάδας γράφοντας thesis, μην έχοντας πολλά να κάνω στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μου έχω φάει ένα μικρό κολληματάκι με τα x-files και τα ξαναβλέπω... Υπάρχει ένα επεισόδιο, λοιπόν, με μια μικρή ιστοριούλα που μου έδωσε την ιδέα γι' αυτό το κείμενο. Ο Mulder, που λέτε, βρίσκει ένα τζίνι και του δίνεται η ευκαιρία να κάνει τρεις ευχές. Μία από αυτές είναι να έχει ειρήνη όλος ο κόσμος! Στη συνέχεια το τζίνι για να πραγματοποιήσει την ευχή του, τι φαντάζεστε ότι έκανε? Έβαλε τέλος σε όλους τους πολέμους? Κατά κάποιο τρόπο ναι! Αναρωτιέστε πώς? Εξαφανίζοντας τα 2/3 του ανθρώπινου πληθυσμού, φυσικά! Όταν λοιπόν ο Mulder ρώτησε γιατί το έκανε αυτό, το τζίνι αποκρίθηκε πως δεν μπορούσε να αλλάξει τον τρόπο που σκέφτονται περισσότεροι από τον μισό πληθυσμό της γης! Γιατί άραγε ο περισσότερος κόσμος βλέπει τον πόλεμο, την εχθρότητα, την αποξένωση και τη βία σαν λύση για τα προβλήματά του? Είναι αυ

Καλησπέρα σας όμορφα πλάσματα…!! Αναρωτηθήκατε ποτέ πως γίνεται κάθε μέρα να μας ρωτάνε… τι νέα? Και πάντα, άντε σχεδόν πάντα, να απαντάμε τα ίδια? Και όμως μετά από λίγο καιρό να είναι όλα αλλιώς? Το παράδοξο του χρόνου μου αρέσει να λέω…. Από μικρή ήμουνα περίεργη με τις φίλες μου και τους φίλους μου… μου αρέσουν οι σχέσεις που για κάποιο λόγο είναι πάντα εκεί για σένα ακόμα και αν παραμένουν σιωπηλές… οι φίλες που δεν έχουν ανάγκη το καθημερινό τηλεφώνημα… έμαθα ίσως  σε αυτές τις σχέσεις… ποτέ δε ξεχνώ τον πρώτο καφέ που ήπια με την καλυτερότερη μου φίλη όπως συνηθίζω να λέω…. Και πως για κάποιο λόγο είμαστε πάντα μακριά από τότε και όμως πάντα  κοντά… αυτή η σχέση χαρακτήρισε και τις επόμενες…!! Πάντα με πλαισίωναν άνθρωποι που λάτρευα και λατρεύω και είναι εδώ ακόμα και όταν δεν είναι…. Αυτά είναι αισθήματα που κάνουν τις καθημερινές ανασφάλειες να είναι αδιαπραγμάτευτες… δε διαπραγματεύεσαι την εμπιστοσύνη σε αυτές τις σχέσεις… δε ντρέπεσαι να τσαλακωθείς σε αυτές τις σχ