vodka με στημένο λεμόνι!

Καλησπέρα σας μικρά κουρασμένα πλασματάκια... Ελπίζω όλοι σας να περιμένετε με αγωνία αυτή την (για εμένα) υπέροχη περίοδο του χρόνου, τα Χριστούγεννα!! Αν το καλοσκεφτείς είναι μια ευκαιρία να ξανανιώσουμε όλοι παιδιά..όσοι δεν είστε δηλαδή γιατί εγώ ακόμα είμαι.... Τέλειωσε λοιπόν η εργασιακή μου μέρα πριν από κανένα μισάωρο...ντουσάκι, τσαγάκι και χαλάρωση....Αν μπορεί φυσικά κανείς να χαλαρώσει!! και ερχόμαστε στο προκείμενο.... Σημαντική πληροφορία για τον κόσμο μέσα στον οποίο ζείτε αγαπητοί μου...Το ότι κάποιος είναι πάντα ευγενικός χαμογελαστός και έτοιμος να κάνει ότι μπορεί για να βοηθήσει ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ...Σημαίνει απλώς ότι προτιμάει να τα αντιμετωπίσει μόνος του ή μάλλον με τους ανθρώπους που αυτός θα επιλέξει να έχει κοντά του...και αφού λοιπόν κάνει αυτή την επιλογή δεν έχει αυτόματα το δικαίωμα να είναι μόνιμα εκνευρισμένος και μουντρούχος...γιατί τότε οι άνθρωποι που δε θα γνωρίζουν θα θεωρούν ότι έχει προβλήματα συμπεριφοράς....αυτά όσο αφορά τ

Καλησπέρα σας μικρά μου νυχτερινά πλασματάκια... Ελπίζω όλοι σας να είστε καλά....Πόσο τυπική ακούγεται αυτή η φράση...και πράγματι πόσο τυπικά την λέμε συχνά...μα σας διαβεβαιώνω εγώ αλήθεια πιστεύω να είστε όλοι καλά...!! Υπάρχει μια δεδομένη γκρίνια τον τεέυταίο καιρό από όλους μας...και είναι δικαιολογημένη..Άλλοι άνεργοι...Άλλοι απλήρωτοι....και τα λεφτά βεβαίως δε φέρνουν την ευτυχία...μα η έλλειψη σίγουρα φέρνει τη γκρίνια συνηθίζει να λέει η γιαγιά μου... Και το ερώτημα είναι...Μέχρι που μπορεί να φτάσει η θετική σκέψη? Πόσο υπομονή μπορείς να έχεις με όσα συμβαίνουν γύρω μας? Αν είσαι παιδάκι..δεν έχεις δικαίωμα να παίζεις..είτε γιατί δεν έχεις παιχνίδια..είτε γιατί φοβάσαι να βγεις στην γειτονιά....αν είσαι ενήλικας..πόσο δύσκολο είναι να θέλεις και να μη μπορείς να προσφέρεις στην οικογένειά σου? Αν είσαι ηλικιωμένος πως αφήνεις την ελπίδα και αποφασίζεις ότι δε μπορείς να ούτε καν να αρρωστήσεις? Η απάντηση είναι δε ξέρω να σας πω...και το κλισέ είναι ότι πάντα υπάρχουν

Καλησπέρα σας νυχτερινά μου πλάσματα....Τι μου κάνετε? Αντίστροφα πλέον προσπαθούμε να μετρήσουμε για το Φθινόπωρο...μα ο καιρός δε βοηθάει... Ας πούμε λοιπόν μια ιστορία.... Η δούλειά του είχε πέσει έξω....Ο γάμος του δε πήγαινε καλά... και ξεκίνησε από μια όμορφη μικρή επαρχιακή πόλη να αναζητήσει την τύχη του στην μεγάλη γεμάτη κρυμμένα μυστικά Αθήνα..που με πάθος ο πρωταγονιστής μας ήθελε να γνωρίσει...οι γονείς του έφταιγαν έλεγ για τη δουλειά...και η γυναίκα του ποτέ δε τον κατάλαβε...ο κολλητός του τον νευρίαζε γιατί του ζητούσε να δει τη ζωή του με άλλο μάτι...Κ αυτός χρειαζόταν την περιπέτεια...ήθελε επιτέλους να γνωρίσει τη ζωή...να γεμίσει τις μπαταρίες του όπως έλεγε... Σε ένα απομωνομένο μικρό και σχετικα βρώμικο δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο της Αθήνας θα ξεκινούσε η περιπέτεια...Έπεσε ικανοποιημένος για ύπνο...για να ξεκινήσει ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή του... ....... Ξημερώματα....ένας τρομακτικός γδούπος ακούστηκε στο δωμάτιο..όλα μαύρισαν...το σώμα του δεν ανταποκρι

Καλησπέρα σας βραδυνά μου πλάσματα... Ελπίζω όλοι να έχετε αποχαιρετήσει το Καλοκαιράκι με ευχάριστες εμπειρίες αναμνήσεις και αλλαγές...!! Καπως έτσι κ εμείς...είπαμε αντίο στον Αύγουστο και καλοσωρίσαμε το Φθινώπορο.... Πιο πολύ το σημερινό βράδυ με κάνει να βυθίζομαι σε συνειρμούς...ένα τραγούδι που είπατε σε κάποιον και κάποια στιγμή αυτός δε το τραγούδισε σε εσάς...ένα χαμόγελο..το χέρι που του πιάσατε και του απαλύνατε τον πόνο...κ αυτός στον δικό σας πόνο...λείπει... τότε η έλλειψη είναι ακόμα μεγαλύτερη..τότε που ξέρετε ότι μόνο ένας θα σας καταλάβαινε κ αυτός δεν είναι εκεί....και δε μπορείτε και να τον φέρετε..γιατί παρότι μπορεί να έχει η ζωή μας σταθμούς δε παύει να συνεχίζει..και τότε πρέπει να φανείτε εις διπλούν δυνατοί....και γιατί οφείλετε να ξεπεράσετε μόνοι σας ότι σας απασχολεί..και γιατί πρέπει να εμποδίσετε τον εαυτό σας να σκεφτεί πως...εγώ ήμουν εκεί...αυτός-η γιατί να μην είναι....γιατί μπορεί εσάς να σας χτύπησε η αναποδιά την πόρτα τώρα...αλλά η ζωή συνε

Καλησπέρα σας βραδυνά μου πλασματάκια.. Τί μου κάνετε? ελπίζω καλοκαιρινές διακοπές..!! όμορφες στιγμές και όλοι έτοιμοι να βρείτε την τέλεια καλοκαιρινή ευτυχία που πάντα δίνει την αίσθηση του ονείρου.. Ας πούμε λοιπόν μια ιστορία.... Ήταν σπίτι μετά από μία πολύ γεμάτη και κουραστική μέρα στη δουλειά...αγαπημένοι φίλοι την πήραν τηλέφωνο για να βγούνε έξω...ένα κρύο βράδυ θα έλεγα που ο αέρας μύριζε από το τζάκι που άναψε σε όλα τα σπίτια... Δεν είπε όχι γιατί η νύχτα την τραβούσε να χορέψουνε παρέα...ετοιμάστηκε λοιπόν, έκλεισε το μάτι στον εαυτό της και ξεκίνησε....Έτσι είναι όμως...ποτέ δε ξέρεις πότε ξαφνικά ένα συνηθισμένο βράδυ θα γίνει τόσο ξεχωριστό... Πήρε το αυτοκίνητό της και ξεκίνησε....Χωρίς να το κάνει συχνά, φεύγοντας χαιδευτικά φώναξε στους γονείς της... guys...!! φεύγω! σας αγαπώ και σας σκέφτομαι...έκφραση που συχνα χρησιμοποιούσε κάπως ειρωνικά.... στο αυτοκίνητο μίλησε με τον αδερφό της και γελάσανε αρκετά...έφτασε τελικά...βρήκε τους φίλους της...ξεκίνησα

Καλησπέρα σας Καλοκαιρινά μου πλασματάκια..!! Τι μου κάνετε? ελπίζω όλοι σας έστω και μία φορά να έχετε βουτήξει στις όμορφες θάλασσες μας..!! Καλοκαιράκι λοιπόν..και όλα χαλαρώνουν...από τη δουλειά μέχρι και το μυαλό μας....λιγότερα ρούχα,  αταίριαστοι συνδυασμοί, πιο πολλά χαμόγελα...γενικά μια εποχή που ό,τι και να συμβαίνει την χαρακτηρίζει μια αισιοδοξία...μια χαρά που δεν έχει εξήγηση.... ή μάλλον έχει αν σκεφτεί κανείς τους μόνιμα καταθλιπτικούς Βόρειο-Ευρωπαίους...Ο ήλιος...Η ζέστη..τα χρώματα...οι γεύσεις...όλα αυτά τα μικρά και απλά που αρκούν για να ξυπνήσεις και σκάσεις ένα τεράστιο χαμόγελο σε όλους...!! Τί γίνεται όμως όταν έχεις όλη την καλή διάθεση να το σκάσεις το ρημάδι αλλά δε γίνεται?? δε σου βγαίνει με τίποτα όμως? Τί γίνεται όταν κάποια στιγμή συνειδητοποιείς ότι τσάμπα είναι μωρέ ας μη χαλάσουμε τις καρδιές μας...αλλά από την άλλη δεν έχεις άλλη επιλογή από το να χαλάσεις τις καρδιές σας...κοινώς τι γίνεται όταν το χαμόγελο που σου ζητάνε να σκάσεις...δεν έχε

Καλησπέρα σας μεσημεριανά μου πλάσματα!! Τι μου κάνετε? Εγώ υπάρχοντας στον μάταιο τούτο κόσμο όλο και αρχίζω να πιστεύω ότι μάλλον κάτι πήγε στραβά όταν με μεγάλωναν η καλή μου η μαμά και ο καλός μου ο μπαμπάς...!! όπως καταλαβαίνετε σήμερα θα τη δούμε λίγο sex & the city...!!! Και ξεκινώντας να σας πω ότι τα χω πάρει στο κρανίο!!!! Ας μου πει κάποιος πραγματικά....ερχόμαστε από διαφορετικό πλανήτη ο καθένας....γιατί εγώ ειλικρινά νιώθω σαν τη μύγα μέσα στο γάλα...!!! Ας πούμε λοιπόν ότι δέχεσαι ένα τηλεφώνημα επαγγελματικού ενδιαφέροντος...και θα μου πείτε και εσυ το πίστεψες!! ε ναι λοιπόν το μυαλό μου δε πήγε πουθενά αλλού!!!!! Φυσικά σύντομα αντιλαμβάνεσαι ότι το ραντεβού κάθε άλλο παρά επαγγελματικό είναι....ακόμα και αν έχεις έναν μέτριο μέσο όρο IQ το καταλαβαίνεις!! Χαμογελάς ευγενικά καθώς μεγαλώνει πάνω από το κεφάλι σου ένα σύνεφο που γράφει....σου είπε κανείς ότι ψάχνομαι? πως ξέρεις αν είμαι μόνη μου...???? και γιατί πιστεύεις ότι αν όλα αυτά ισχύουν θα ενδιαφέ

Καλησπέρα σας βραδυνά μου πλασματάκια, Τι μου κάνετε? Ελπίζω όλοι να απολαμβάνετε το γεγονός ότι είναι παρασκευή..έχει μια υπέροχη δροσούλα και η βροχή μας γέμισε πανέμορφες μυρωδιές... Έρχεται βέβαια ένα δύσκολο και συνάμα σημαντικό σαβατοκύριακο...άλλοι το έχουν καταλάβει γιατί το έχουν ζήσει στο πετσί τους και άλλοι όχι γιατί ζουν στον κόσμο τους....παρακολουθώ σιωπηλά τις εξελίξεις τον τελευταίο καιρό και όλο και φουντώνω πιο πολύ... Όλοι οι έλληνες έχουν πρόβλημα με το μεταναστευτικό...ή τουλάχιστον οι περισσότεροι...και βγάζουμε στη φόρα τις φωτογραφίες από 11 ιερόδουλες....και καλά κάνουμε...και υπάρχουν σίγουρα περισσότερες επικύνδυνες...αλλά έρχομαι εγώ να ρωτήσω...οι φωτογραφίες όλων των άπληστων και αχάριστων αυτών ελλήνων που μετέδωσαν μια τέτοια θανατηφόρα ασθένεια στα σπίτια τους που είναι? αυτοί δεν είναι εγκληματίες? Ακούμε μαζί τα φάγαμε...και δε μπορούμε να αντιδράσουμε παρά μόνο με την έκφραση ότι αυτοί έφαγαν παραπάνω...γιατί ουκ ολίγες λαμογιές έκανε και ο λαό

Καλησπέρα σας μικρά μου πλασματάκια... Πριν λοιπόν αναχωρήσουμε σιγά σιγά όλοι για την εκκλησία είπα να τα πούμε λίγο... Ανάσταση σήμερα...και όλοι ακολουθούμε μια τυπική διαδικασία οικογενειακής φύσεως...που άραγε σκεφτόμαστε καθόλου? Μέρα ελπίδας, χαράς, συγχώρεσης...μας θυμίζει πόσο άδικοι μπορούν να γίνουν οι άνθρωποι....πόσο λίγοι είμαστε μπροστά στο μεγαλείο της ζωής....και αντί να προσπαθήσουμε να ενώσουμε τις στιγμές της ζωής μας με τέτοιο τρόπο που τελικά να ευτυχήσουμε αναλύουμε συνεχώς προβλήματα, γκρίνιες, αδικίες που συνέβησαν μόνο σε εμάς... Γιατί σε εμένα πολύ γνωστή ερώτηση για όλους μας ε? Αναρωτήθηκε άραγε κανείς ποτέ ότι ίσως όλα έχουν το λόγο τους...ίσως κάποια πράγματα που εμάς μας φαίνονται αρνητικά τη δεδομένη στιγμή μπορεί να οδηγήσουν σε μια μεγαλειώδη"Ανάσταση"??? Συγχωρέστε τον διπλανό σας όπως και να σας φέρθηκε γιατί υπήρχε λόγος που το έκανε..περάστε ώρες τέτοιες με την οικογένειά σας...με αγάπη και γεμάτη καρδιά για όλους....γιατί στο τέλο

καλησπέρα σας απογευματινά μου πλασματάκια! Ελπίζω όλοι να είστε καλά και να χαίρεστε τον βασιλιά ήλιο! χεχεχε! Σήμερα θα συμπερασματολογίσουμε! (καινούρια λέξη..δικιά μου! υπάρχει κανα πρόβλημα?) Αφιερώνεις τη ζωή σου σε κάτι...σχεδόν παραμελείς τους πάντες και τα πάντα γι αυτό το κάτι..!! ξέρεις ότι το κάνεις τέλεια..και αυτό σου δίνει ζωή και ενέργεια...ακόμα και άνθρωποι υπάρχουν γύρω σου...που αναμφίβολα τους αγαπάς αλλά τους παραμελείς κατά κάποιο τρόπο γι αυτό πάνω στο οποίο είσαι τέλειος και δίνεις τη ζωή σου...άλλωστε γι αυτούς το κάνεις.. και φυσικά όταν είσαι στην κορυφή...προκαλείς τη ζήλια...προκαλείς τους γύρω σου...προκαλείς όλους αυτούς που δεν μπορούν να σε φτάσουν...αυτούς που θα ήθελαν να είναι βεζίρηδες στη θέση του βεζίρη...αλλά φυσικά αυτό δε γίνεται....ή πρέπει να αφιερώσουν κ αυτοί τη ζωή τους σε αυτό το σκοπό ή θα πρέπει να ανεβούν προσωπικά κάνοντας εσένα να φανείς λίγος και ανεπαρκής...και δυστυχώς εδώ που ζούμε....και εδώ που έχουμε φτάσει η κακία και η

καλησπέρα σας μικρές μου νυχτερίδες!!! και έτσι μετά τα χριστούγεννα...και την πρωτοχρονιά που ζήσαμε μόνο κάπως έτσι θα μπορούσε να αρχίζει η ανάρτησή μας... Μια φορά και έναν καιρό...ήταν ένα πολύ μικρό κοριτσάκι...κάθε μέρα πήγαινε στο σχολείο όπως όλα τα υπόλοιπα παιδάκια....Μια μέρα λοιπόν όπως είχε πάρει τον γνωστό δρόμο για να φτάσει στο σχολείο έπεσε κάτω... εκεί ακριβώς που έπεσε την είδαν οι πιο γαμάτοι (υποτίθεται) συμμαθητές της..γέλασαν και πέρασαν από δίπλα της έτοιμοι να ανακοινώσουν σε όλους ακριβώς τι έγινε....το κοριτσάκι έτοιμο αλλά και μέσα στην ντροπή ήταν έτοιμο να σηκωθεί...μα πως το έπαθα εγώ αυτό? αναρωτιόταν....πως θα ξαναγυρίσω ποτέ στο σχολείο? όλοι θα ξέρουν και θα με κοιτάνε και θα γελάνε....σκεφτόταν τι πρέπει να κάνει....είχε ακόμα έτσι κ αλλιώς δέκα λεπτά δρόμο...θα σκεφτώ στο δρόμο τι θα κάνω..είπε στον εαυτό της και συνέχισε...φτάνωντας μπροστά στο τεράστιο κτίριο του σχολείου κοντοστάθηκε....δε μπορούσε να μπει...πως θα αντίκρυζε πάλι τα πρόσωπα τω

Καλησπέρα σας μικρές μου νυχτερίδες... ε ναι λοιπόν...θα γράψω ψιλομεθυσμένη...!! κοπή της πίτας ήταν αυτή...να μην πιω???!!??? Τι γίνεται λοιπόν με το φλουρί? το κερδίζεις και? μια στίγμη χαράς οτι μεταξύ τόσων ανθρώπων διάλεξε το δικό σου κομμάτι για να μπει και να βρεθεί? είσαι τυχερός? σημαίνει κάτι? αυτή η μικρή επιλογή που έκανε το νόμισμα? και αν το κομμάτι που πήγαινε σε εσένα από ευγένεια το έδωσες δίπλα σου? ήταν δικό σου το φλουρί? ή κυνήγησε τον δίπλα? τι πράγμα είναι η τύχη τελοσπάντων? και αν δε τη δεις? και αν δεν την ακούσεις? και αν δε περνάς από εκείνο το σημείο εκείνη την ώρα? την έχασες ή σε άφησε? δε πολυκαταλαβαίνω πως λειτουργούν αυτά γιατί πάντα υποστήριζα σταθερά τη λογική...γιατί με αυτή τα πράγματα είναι απλά και εξηγούνται...δε μου αρέσουντα ανεξήγητα...και μεταξύ μας σε ποιον αρέσουν?? Η αλήθεια βέβαια είναι μία...είναι τόσο λίγες οι στιγμές στη ζωή μας που πρέπει να αντιληφθούμε ότι όλα για κάποιο αξιοπεριέργο λόγο πάνε καλά που πραγματικά πρέπει να

Καλησπέρα σας μικρές μου νυχτερίδες.... Το νέο έτος έφτασε και όσοι κόψουν τα ναρκωτικά θα δούνε ότι εκτός από το ότι φάγαμε και γελάσαμε δεν άλλαξε κάτι άλλο!! Τι λοιπόν πείτε μου αξίζει τελικά για να παλέψει κανείς? ιδανικά? συναισθήματα? αξίες? ήθη και έθιμα? αυτά πάντα πηγαίνουν μαζί!! χεχε!! και πόσοι από εμάς θα πάλευαν τελικά γι αυτά? και το ερωτηματικό σε αυτή την περίπτωση συνεπάγεται και αντίστροφα...!! υπάρχουν άνθρωποι να παλέψουν γι αυτά? αλλά υπάρχουν και ιδανικά για να παλέψουμε? Τι κυνηγάμε όλοι να βρούμε? και όταν το βρούμε το αναγνωρίζουμε ή συνεχίζουμε τον αγώνα δρόμου για να βρούμε κάτι άλλο??? Με αφορμή ένα περιστατικό που έγινε τελευταία ταρακουνήθηκα και κατάλαβα μερικά πραγματάκια...η έκφραση και μόλις κάνω αυτό θα γίνει το άλλο...και πριν ακόμα καλά καλά φτάσουμε στο στόχο μας έχουμε βάλει τον επόμενο...και τελικά όλο αυτό που οδηγεί? μήπως στο τέλος απλά χανόμαστε? μήπως τελικά τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά? Η διάθεση για εξέλιξη είναι ότι καλύτερο μπορ