Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Σεπτέμβριος, 2010

Κρυφτοκυνηγητό....!!!!

Καλησπέρα σας πλάσματα του μεσημεριού!!.. Τι μου κάνετε??? Άλλη μια μέρα σαν όλες τις άλλες...οι ευθύνες τρέχουν...και τα έξοδα επίσης!! Που να ναι εκείνα τα χρόνια που είσαι ένας μικρός ανθρωπάκος και όλη σου η ευτυχία στηρίζεται στο τι μαγείρεψε η μαμά, αν θα βγεις να παίξεις στη γειτονιά με τους φίλους, πόση ώρα θα κάνεις ποδήλατo και αν πηρες 10 στο σχολείο..!! Μια μέρα ξυπνάς και όλα περνούν μέσα από τα δικά σου τα χέρια...να τρέξεις να προλάβεις να μη χάσεις...και ειδικά αυτό το να μη χάσεις...Βέβαια σε κανέναν δεν αρέσει να χάνει...μα υπάρχει μια εξαιρετικά μεγάλη κατηγορία ανθρώπων που δε την δέχονται την ήττα! Δε τη σηκώνει ο οργανισμός τους..!!μην φοβάστε...!!δε σας κατηγορώ..γιατί και εγώ μια από τα ίδια είμαι...προκειμένου να μη χάσω...δεν είμαι ικανή να κάνω τα πάντα αλλα είμαι ικανή να γίνω αστέρι στο παιχνίδι για να μην υπάρχει καλύτερος έτσι κ αλλιώς..!! Είναι σαφώς όμως κάποια πράγματα που κουράζουν...! το κρυφτοκυνηγητό για παράδειγμα είναι ένα ωραιότατο παιχνίδι ό

Ο ηλίθιος και ο πανηλίθιος πάνε πακετάκι...!!

Καλησπέρα σας μεσημεριανά μου πλάσματα!! Ελπίζω να σας βρίσκω σε καλή φάση..!! Εγώ πάντως διανύω μια περίοδο της ζωής μου πολύ ενεργητική θα έλεγα..!! Έτσι λοιπόν ας μπούμε στο θέμα μας! Θέλω να σηκώσετε τα χέρια σας όσοι έχετε βρεθεί στη θέση κάποιος να σας "δουλεύει", και εσείς να το έχετε καταλάβει! χμμμ...το περίμενα ότι θα είστε πολλοί καθότι δεν είστε και ηλίθιοι!! Θέλω τώρα να σηκώσετε τα χέρια σας όσοι πιστεύετε ότι "δουλεύετε" κόσμο και δε σας έχει καταλάβει...!! αχα...!!! και εσείς επίσης πολλοί..! κακά τα ψέμματα...κ εγώ θεωρώ ότι όλοι μας πάνω κάτω έχουμε βρεθεί και στις δύο καταστάσεις πρωταγωνιστές! και θέτω το εξής ερώτημα στη δεύτερη κατηγορία...νομίζετε ότι συναναστρέφεστε με χαζούς??? διότι αν αυτό συνέβαινε τότε αυτόματα κάτι τέτοιο σας καθιστά και εσάς...ΝΑ...ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΠΩ...πανηλίθιους!!! Το γεγονός βέβαια ότι από την άλλη πλευρα οι άλλοι το παίζουν χαζοί και σφυράνε κλέφτικα μάλλον πιο έξυπνους από εσας τους καθιστά και μάλιστα από πίσω όλ

Καλημέρα όλη μέρα..!!

Καλησπέρα σας μικρά μου πλάσματα... Άκουσα λοιπόν μια ιστορία...ήταν ένας άνθρωπος, μεγάλος σε ηλικία, που είχε έρθει η ώρα του να πάει ΤΟ μεγάλο ταξίδι...επειδή ανήκε στην κατηγορία των ανθρώπων που είχε κάποιο χρόνο μπροστά του και το ήξερε αποφάσισε να χαιρετήσει τους ανθρώπους που αγαπούσε και δεν είχε την ευκολία να συναντήσει γράφωντας τους ένα γράμμα...το ίδιο σε όλους...αφού είπε όσα ήθελε να πει κατέληξε στο συμπέρασμά του με μία φράση..!! "όλα καταλήγουν στο την καλημέρα που λες, να προσπαθείς να την εννοείς"! Πόσο δύσκολο είναι πραγματικά να εννοείς την καλημέρα σου? Δηλαδή όταν την λες όντως να εύχεσαι στον διπλανό σου να έχει μία υπέροχη μέρα, χωρίς δυσκολίες, να γυρίσει σπίτι του υγιείς και ικανοποιημένος από την μέρα που πέρασε? Πολύ δύσκολο είναι η απάντηση...! κ αυτό γιατί κάποια πράγματα έχουν καταλήξει να γίνονται πολύ αυτόματα και τυπικά στις μέρες μας..! Οι λέξεις μέσα από αυτή την αυτοματοποιήση έχουν χάσει την πραγματική τους αξία....κάτι σαν την χασο

3, 2, 1,......σημείο 0.......η αρχή ή το τέλος?

Καλημέρα σας μικρά μου πλασματάκια, Ο Σεπτέμβρης μπήκε για τα καλά και μας βασανίζει με τις (μικρής διάρκειας) αλλά κάπως λασπομένες βροχές του!  Λοιπόν ας μπούμε στο θέμα μας γρήγορα σήμερα....Ας πούμε ότι έχετε μια τεράστια ζυγαριά μπροστά σας...και βρίσκεστε σε αυτή την άβολη θέση, στην οποία πρέπει να διαλέξετε ένα δρόμο...και επειδή δε μπορείτε να αποφασίσετε, χρησιμοποιείτε την ζυγαριά για να σας βοηθήσει στο δίλλημα σας!! Έτσι λοιπόν από τη μία μεριά ας πούμε ότι έχετε κάτι σαν junk food, ψεύτικα γευστικό, ψεύτικα χορταστικό αλλά όταν πεινάς μπορεί να φαίνεται ακόμα και σαν όαση, που μπορεί όμως ακόμα και να σε οδηγήσει στο νοσοκομείο με βαριάς μορφής δηλητηρίαση..!! Από την άλλη μεριά, έχουμε την λαχταριστή συνταγή της μανούλας....κανένα φαγητό ποτέ δε μυρίζει όπως αυτό της μαμάς...φτιαγμένο με όλη της την αγάπη...προσεγμένο...σπιτικό όπως συνηθίζουμε να λέμε.... Προς τα πού θα γύρει άραγε η ζυγαριά??? Θέλω να πω... από τη μία, η απόλαυση καμιά φορά δε μας αφήνει να δούμε μ