"Ασφαλείς φόβοι"...

θες να πας κόντρα σε όλα...!! είναι εκείνες οι μικρές στιγμές... ούτε καν στιγμές δε μπορείς να τις πεις... τόσο λίγο κρατάνε... που θες να τα αλλάξεις όλα...! τον τρόπο σου... τη ζωή σου... τα όρια σου... και είναι τόσο απειροελάχιστος ο χρόνος που αλλάζει όλο αυτό το σκεπτικό...και σε χτυπάει στο κεφάλι η σκέψη ποιος άραγε θα σε πάρει στα σοβαρά όταν καταλάβει πόσο αλλοπρόσαλλα φέρεσαι? και θα σου πει..." Ιλεάνα δεν είσαι εσύ αυτή... σύνελθε"... και εκεί που στο μυαλό σου γυρνάνε ατάκες τύπου "και που ξέρεις μωρέ εσύ τί είμαι και τι δεν είμαι? όλοι γίναμε ειδικοί τώρα"... απλά σκας ένα χαμόγελο και λες "χαχ...! ναι δεν είμαι"... οπότε προκειμένου να μη μας συμβεί όλο αυτό το περιστατικό απλά μένουμε στο ότι δε θα πάμε τελικά κόντρα σε τίποτα... γιατί έτσι η ζωή μας είναι καλύτερη...
είναι? είναι όμως καλύτερη? ή χάνουμε όλες τις δυνατότητες που θα ανοίγονταν μπροστά μας αν πράγματι... όλο αυτό δεν ήταν μια στιγμή στο μυαλό μας.. αλλά ένα πραγματικό ξέσπασμα? χμ....
Και όμως!!! μπορώ να σας απαντήσω σε αυτό!! χεχε!!! εντάξει κοιτάξτε... κόντρα σε όλα σε καθιστά υστερικό..! όμως να αλλάξεις... ή να κάνεις τη διαφορά σε κάποιες φάσεις της ζωής σου που νιώθεις ότι αξίζει τον κόπο... έρχομαι να σας πω..!! ότι ΝΑΙ! όντως αξίζει τον κόπο!!
σκεφτείτε ότι κάθε πρωί ξυπνάτε και κάνετε ακριβώς το ίδιο δρομολόγιο για τη δουλειά...! έχει την ομορφιά της και αυτή η ρουτίνα... ξέρεις που να στρίψεις... ξέρεις πότε να ανοίξεις το παράθυρο και να φωνάξεις καλημέρα στη κοπέλα που απλώνει κάθε πρωί την ίδια ώρα τα ρούχα... σου χαμογελάει αυτός που σου φτιάχνει τον καφέ και σου φτιάχνει και τη μέρα με την καλημέρα του....
Σκεφτείτε όμως αν μία μέρα αλλάζατε αυτό το δρομολόγιο... μόνο για μία μέρα... για να έχει αξία δε πρέπει να γίνεται συνέχεια... και μπορεί αν το κάνετε να δείτε έναν μικρό άλλο κόσμο που δεν έχετε ξαναδεί... και ακόμα και αν την επόμενη μέρα ξανακάνετε το παλιό σας δρομολόγιο μπορεί να το έχετε εμπλουτίσει με μια καινούρια καλήμερα... με μια καινούρια στροφή... που να κάνει τη διαφορά...! και η ίδια ρουτινιάρικη διαδρομή να έχει πάρει άλλη διάσταση πια..! δε ξέρω να σας πω πια μέρα θα είναι αυτή που θα αξίζει να κάνετε την ανατροπή... και αυτό θα το καταλάβετε μάλλον αργότερα... αλλά αξίζει τον κόπο να δοκιμάσετε....
για λίγο... για μια στιγμή να μην ακούσετε τα εμπόδια που ορίζει η λογική... να δείτε τον κόσμο με άλλο μάτι... να κάνετε επιλογές που δεν έχετε ξανακάνει... και μόνο που το γράφω με πιάνουν φοβικά σύνδρομα..!! αλλά από την άλλη.... χτυπάει η καρδιά μου πιο δυνατά στις καινούριες δυνατότητες που μπορεί να ανοίγονται μπροστά μου...! ε και στην τελική... αν χάσεις έχασες.. πάλι κερδισμένος είσαι γιατί ξέρεις πια στροφή να μη πάρεις..!
αυτό που προσπαθώ να πω.. είναι.. πως όσο κουραστικό και αν είναι να δοκιμάσεις να κάνεις αυτό που νιώθεις... άλλο τόσο κουραστικό είναι συνέχεια να ζεις στην ασφάλεια που σου προσφέρουν οι φοβίες σου... άλλωστε δεν είναι απόδειξη ότι ζούμε πως η καρδιά μας χτυπάει... η καρδιά σου χτυπάει και σε μηχανική υποστήριξη...!! απόδειξη ότι ζούμε είναι να μετράει κάθε λεπτό που χτυπάει η καρδιά μας στο ρυθμό που εμείς θέλουμε... αν καταλαβαίνετε τι εννοώ...!
με αυτές τις λίγες και σκόρπιες σκέψεις... σας αφήνω αυτό το κάπως ψυχρό βράδυ να σκεφτείτε τη δική σας μικρή ανατροπή...!
με αγάπη...
Ιλεάνα..!!