"ο πράσινος καναπές"..

Καλησπέρα σας νυχτερινά μου πλάσματα,
Ελπίζω όλοι να είστε καλά και να περνάτε ακόμη καλύτερα...
Επηρεασμένη προφανώς λόγω της ημέρας... θα σας πω τα παρακάτω..!!
Το έμαθε μερικές μέρες πριν... σήμερα ήταν η μέρα όμως που θα έλεγαν αντίο..!! χτύπησε το ξυπνητήρι.. πρωί πρωί ήταν και η μέρα όχι και τόσο καλή.. κοίταξε έξω.. βροχερός καιρός... κοίτα να δεις.. στεναχωριούνται και οι ουρανοί.. μα εγώ έχω λίγο χρόνο να κοιμηθώ ακόμη... ο χρόνος σύντομα τελείωσε.. σηκώθηκε.. ντύθηκε.. μαύρα... συχνά φοράει μαύρα.. της πάνε.. αλλά σήμερα κάπως φαίνονται.. έλα μωρέ σκέφτηκε..!! τι πιο φυσιολογικό από έναν μεγάλο σε ηλικία άνθρωπο να φεύγει..! μπήκε στο αυτοκίνητο..! όσο καφέ ήπια... ήπια σκέφτηκε.... δε της αρέσουν αυτές του είδους οι εκδηλώσεις.. της θυμίζουν...!! τους προηγούμενους.. ή και τους επόμενους.. και το νόημα? κανένα? ή μόνο ένα? ερχόμαστε.. κάνουμε οικογένειες.. κάνουμε? σκέφτηκε.. γιατί τα τελευταία χρόνια δεν είναι και της μόδας... στεναχωριόταν αλλά ένιωθε πως δε θα έπρεπε...! κρίμα... αλλά και εντάξει.. το περιμέναμε..! και επειδή περιμένεις κάτι? τι? σημαίνει πως δε σε αγχώνει όταν έρθει..? φτάσανε... ας κάνει μια βόλτα στη πόλη... εκνευρισμός... και ένα περίεργο κενό..! δε θέλει να πάει τελικά... αλλά δε πρέπει να δείχνεις έτσι... δεν επιτρέπεται.. το περιμένατε..!! να είσαι ώριμη.. να είσαι καλή..!!
έφτασε η ώρα.. αχχχ...!! όλοι όσοι θα ήθελε να δει... αλλά κλαίνε... στεναχωριούνται.. αυτοί μπορούν... ήταν πιο κοντά... εσύ δεν έχεις τόσες αναμνήσεις... πήγαινε να τους μιλήσεις και συγκεντρώσου..! το περιμένατε! όλοι!
Ακούει τα λόγια.. και μέσα στο μυαλό της... "περνά περνά η μέλισσα".. μα καλά... πως το σκέφτηκες αυτό? αναρωτιέται... σιγά τώρα και πόσο χρονών ήσουν... σύνελθε... το περιμένατε..!!
λίγο αργότερα... παραμύθια.. μα γιατί μας τα έλεγε? χμ... θα μας συμπαθούσε.. μικρά παιδάκια που ήμασταν... όλοι συμπαθούν τα μικρά παιδάκια.. κλαίνε γύρω... αλλά εσύ ξεκόλλα! πως να στο πω..!! το περιμένατε!
Άλλωστε αν δώσεις αγάπη.. προφανώς θα πάρεις κιόλας..! όλα εξηγούνται με τη λογική είπε πάλι στον εαυτό της... φύγανε... φάγανε.. γέλασαν.. θυμήθηκαν..! όλα καλά.. είδες? με τη λογική να κυριαρχεί όλα είναι καλά..
Γύρισαν.... δε τη χωρούσε ο τόπος.. έπρεπε να φύγει... σημασία δεν είχε αν ήταν η πρώτη ή δεύτερη επιλογή της.. έπρεπε να φύγει.. μπήκε στο αυτοκίνητο... και τότε για λίγα λεπτά σκέφτηκε πως ο κόσμος είναι ένας τεράστιος πράσινος καναπές... ο καθένας έχει τη θέση του.. διαφορετική για να το καθένα μας σε σχέση με το πού κάθεται αλλά τη θέση του... και αν φύγει? νωρίς ή αργά... προγραμματισμένα ή όχι... ο πράσινος καναπές θα είναι μείον έναν..!! άσχετα με το αν σημαίνει λίγα ή πολλά για τον καθέναν μας... τη θέση θα τη βλέπουμε άδεια.. και κάτι που ήταν εκεί θα λείπει.. και είναι λογικό να στεναχωρηθείς για κάτι που θα λείπει... έτσι έφυγε το ένα δάκρυ.. μετά τα γέλια... μετά τις τόσες λογικές εξηγήσεις.. μόλις η θέση στον καναπέ άδειασε.. τότε ήταν η στιγμή...!
έφτασε εκεί που ήθελε... και ας μην ήξερε ότι ήθελε.. κάθισε... μίλησε για τον πράσινο καναπέ πολύ ώρα...!! και μόλις τα είπε όλα σαν να τον είδε να αδειάζει.. είπε το δικό της αντίο..! ο καθένας στο χρόνο του δε λένε..? η θέση ήταν άδεια.. αλλά δεν έπαυε να είναι ζεστή..!
και τότε κατάλαβε το νόημα...
ελπίζω και εσείς το δικό σας...!
ένα αντίο και μια ζεστή θέση στον πράσινο καναπέ...! χαμογέλασε... ξάπλωσε... και κοιμήθηκε...
nighty night guys...!!