Είσαι η γυναίκα που με κάνεις να ντρέπομαι που είμαι γυναίκα!!

 Καλησπερίζω τα νυχτερινά μου πλασματάκια,

Long time, no see...

Και όχι πως δεν υπήρχαν θέματα αλλά η σιωπή σε κερδίζει όταν πρόκειται για πραγματικά σοβαρά θέματα....

Γυναίκες φίλοι μου λοιπόν τριγύρω πολλές...

Εργαζόμενες, νοικοκυρές, γκρινιάρες, όμορφες, ξανθιές, μελαχρινές...όλες καλές που λέει και το τραγούδι...

Μα είναι και κάποιες εκεί έξω...η  ντροπή του είδους...Κάνεις λάθη μέσα στα χρόνια που μεγαλώνεις...και δεν είναι πάντα της ίδιας βαρύτητας, κάποιες φορές το νεαρό της ηλικίας, ο ενθουσιασμός του πρώτου σκιρτήματος, τα βιώματα σε οδηγούν να κάνεις λάθη....

Μα θέλω πραγματικά κάποιος να μου εξηγήσει πως γίνεται οι περισσότερες γυναίκες που μπλέκονται σε παντρεμένα ζευγάρια να ναι σχεδόν πάντα γυναίκες που έχουν βιώσει τον πόνο ενός χωρισμού...έχουν δει τις δυσκολίες που περάσαν τα παιδάκια τους...και πάλι με μεγάλο θράσος να προκαλούν τον ίδιο πόνο σε μια άλλη γυναίκα και τα παιδιά της...και μάλιστα να θεωρούν πως δε τρέχει τίποτα...

Μάλιστα το χειρότερο που έχω βαρεθεί να ακούω να λένε ειναι... "αφού δεν τον νοιάζει αυτόν για την οικογένεια του, εγώ θα νοιαστώ"?

Για να μη παρεξηγηθώ, δεν αθωώνω τους φίλτατους άντρες, που αποφασίζουν να παντρευτούν, να κάνουν και παιδιά αλλά δε τρέχει κ τίποτα να έχουν και 2,3 γκόμενες...αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα που θα σχολιάσω άλλη φορά..

Σήμερα θέλω να μείνω στις γυναίκες...θέλω να μείνω στην ελαφρότητα της εποχής...στο δε βαριέσαι.. με θέλει τον θέλω...τα υπόλοιπα δεύτερα... 

Θέλω να μείνω στη γυναίκα που είδε το παιδί της να κλαίει και να θέλει τον μπαμπά του, βίωσε την ψυχική αναστάτωση ενός διαλυμένου σπιτιού, κ παρόλα αυτά σε δεύτερο χρόνο γίνεται η αιτία να νιώσουν και άλλες οικογένειες αυτόν τον πόνο...

Θέλω να μείνω στη γυναίκα που έκανε τόσο κόπο να συνεφέρει το σπίτι της, και μόλις συνήλθε γκρέμισε ένα άλλο σπίτι...

Θέλω να μείνω στη γυναίκα που σου λέει...έλα μωρέ... θα χώριζε έτσι κ αλλιώς...δεν έχω ευθύνη εγώ..

Θέλω σε αυτή τη γυναίκα εγώ να πω τη δική μου γνώμη... Αν πιστεύεις πως θα χώριζε έτσι κ αλλιώς να τον έπιανες γκόμενο τότε...αλλά όχι...ήθελες κάπως να τον δέσεις...και να βοηθήσεις να χωρίσει... Ορίστε λοιπόν και η ευθύνη σου που τόσο πολύ αγνοείς...

Επιθυμείς καταστρέφοντας ένα σπίτι να χτίζεις το δικό σου που πιστεύεις ότι η ζωή στο χρωστάει...Μάθε λοιπόν πως πάνω σε χαλάσματα τίποτα καλό δε χτίζεται...και μάθε επιπλέον πως τίποτα δε χρωστάει η ζωή και σε κανέναν!

Μάθε ότι όταν πέρασες την νοητή γραμμή (που πάντα υπάρχει) και έπρεπε να πάρεις μια απόφαση για το αν θα προχωρήσεις ή όχι πήρες την ανήθικη απόφαση...όσο και αν θες να κρύβεσαι πίσω από δικαιολογίες και να προσπαθείς να πείσεις τον κόσμο αλλά και τον εαυτό σου πως είσαι ηθική...

Μάθε ότι πάρα πολλές γυναίκες στον κόσμο βρέθηκαν στη θέση σου και είπαν ΟΧΙ! 

Αλλά προφανώς και δε σε νοιάζει γιατί εσύ απλά ήθελες να ικανοποιήσεις το κόμπλεξ της δικής σου εγκατάληψης.... 

Αλλά και όλα τα παραπάνω να ακούγονται ή και να είναι συντηρητικά, πως δέχεσαι να ζήσεις με έναν έρωτα που θα φθίνει όπως όλοι οι έρωτες έναντι μια παντοτινής αγάπης που θα είναι τα παιδιά του? Αλλά τι λέω? Αφού έτσι κ αλλιώς είσαι τόσο λίγη για να έχεις πολλά...και το έχεις αποδεχτεί...!! 

Είσαι η φίλη που καμία δε θέλει να έχει...είσαι η γυναίκα που με κάνει να ντρέπομαι για τις γυναίκες... Είσαι τόσο μικρή...ένα μικρό ανθρωπάκι...

Λίγο ήθος και λίγες αξίες να είχαμε φίλοι μου, όλα θα ήταν πολύ πιο απλά!!

Αφιερωμένο σε μια φίλη που πέρασε δύσκολα, αλλά τώρα ο ήλιος βγήκε ξανά και θα λάμψει!

Α! και για να μη ξεχνιόμαστε...!!

Τα φιλιά μου Ε!!