Μια φορά και έναν καιρό.....!!!!
Καλησπέρα σας νυχτερινά μου πλασματάκια,
τι μου κάνετε?? ξεκινώντας τη δουλειά για τα καλά...έπρεπε να βρω τους ρυθμούς μου για να μπορέσω να γράψω με την ησυχία μου..!! Σήμερα λοιπόν, μια και είναι τέτοια η ώρα..θα πούμε ένα παραμύθι...
Μια φορά και έναν καιρό (όπως όλα τα παραμύθια ξεκινάνε)...ήταν ένα μικρό κοριτσάκι...ζούσε ευτυχισμένο με την οικογένειά του...Η διαφορά της από τους υπόλοιπους ανθρώπους ήταν ότι στη ζωή της είχε την ικανότητα μόνο να ζει το παρόν...δε μπορούσε να ζήσει το παρελθόν παρά μόνο τη στιγμή που συνέβαινε...χαρές λύπες εκπλήξεις όλα μόνο μία φορά...τη στιγμή που γινόντουσαν..κάτι σαν συναισθηματική αμνησία...αφού τα γεγονότα τα θυμόταν...αλλά δε μπορούσε να ξανανιώσει ότι ένιωσε τη στιγμήπου έγιναν...μεγαλώνοντας λοιπόν παντρεύτηκε...έκανε παιδιά...και τα παιδιά της..τα δικά τους παιδιά...και αυτά μεγάλώσανε και σπουδάσανε και έκαναν και δικά τους παιδιά...Μία μέρα αρρώστησε βαριά..και τότε ένας μεγαλόσωμος άνθρωπος εμφανίστηκε στο δωμάτιό της....της εξήγησε πως σε λίγο θα πήγαινε ένα μεγάλο ταξίδι, και σαν ανταμοιβή για το ότι ποτέ δε παραπονέθηκε ή δε περηφανεύτηκε για τίποτα θα της έδινε συναισθηματικά πίσω για 5 λεπτά όποια στιγμή της ζωής της ήθελε...έσκυψε το τώρα πια γεροντικό της προσωπάκι και χαμογέλασε στραβώνοντας ελαφρά τό στόμα...νεαρέ μου είπε...πάντα όλα είναι μπροστά...είμαι ευτυχισμένη που δεν έζησα μέσα στις λύπες μου, και δεν διέδωσα σε όλο τον πλανήτη τις χαρές μου...φτάνει που τις έζησα όταν έπρεπε μαζί με αυτούς που έπρεπε...και προχώρησα ύστερα πιο δυνατή μπροστά....δε θέλω να μου δώσεις πίσω καμία στιγμή γιατί ότι έγινε έγινε για να γίνει το επόμενο...δε θέλω από το επόμενο να γυρίσω πίσω...τώρα θέλω μόνο να πάω τον μεγάλο μου περίπατο...και αν θες κάτι να μου δώσεις για τώρα, πήγαινε μέσα...και φώναξε τα παιδιά μου όλα να τα χαιρετήσω καθώς κάτι καινούριο με περιμένει...δεν είναι συναρπαστικο νεαρέ μου είπε? κάθε μέρα κάτι καινούριο...έτσι το παλικάρι έφυγε και άφησε τη μεγάλη οικογένεια να ζήσει τι στιγμή της....
χωρίς λοιπόν πολλά λόγια σήμερα σας συμβουλεύουμε να ζείτε τη στιγμή...με πάθος...με χαρά...με λύπη....με φόβους και μετά να περνάτε στην επόμενη..μη φυλακίζεστε στις λύπες σας...και μη περιμένετε μόνο χαρές....όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα για να τα ζήσετε με τους ανθρώπους που αγαπάτε...όχι με αυτούς που δε τους νοιάζει...είναι σα να πετάτε τη στιγμή στα σκουπίδια...δώστε αξία στις στιγμές σας...και μοιραστείτε τις με αυτούς που πρέπει...αλλιώς πρόκειται για θέατρο... για υποκρισία...και είναι σα να μην υπολογίζετε το χρόνο που σπαταλάτε....
τα περαστικά μας σήμερα πάνε φυσικά σε όσους νομίζουν ότι όλοι πρέπει να τους λυπούνται για πάντα...ή να τους θαυμάζουν για πάντα...νέα για σας λοιπόν....είστε βαρετοί....τα περαστικά μας επίσης πάνε σε όσους ζούνε για μια είκονα που δείχνουν στους άλλους τόσο έντονα...που στο τέλος την πιστεύουν κ οι ίδιοι..!νέα και για εσάς...είστε πολύ πιο βαρετή κατηγορία..
όσο τους υπόλοιπους...
τι μου κάνετε?? ξεκινώντας τη δουλειά για τα καλά...έπρεπε να βρω τους ρυθμούς μου για να μπορέσω να γράψω με την ησυχία μου..!! Σήμερα λοιπόν, μια και είναι τέτοια η ώρα..θα πούμε ένα παραμύθι...
Μια φορά και έναν καιρό (όπως όλα τα παραμύθια ξεκινάνε)...ήταν ένα μικρό κοριτσάκι...ζούσε ευτυχισμένο με την οικογένειά του...Η διαφορά της από τους υπόλοιπους ανθρώπους ήταν ότι στη ζωή της είχε την ικανότητα μόνο να ζει το παρόν...δε μπορούσε να ζήσει το παρελθόν παρά μόνο τη στιγμή που συνέβαινε...χαρές λύπες εκπλήξεις όλα μόνο μία φορά...τη στιγμή που γινόντουσαν..κάτι σαν συναισθηματική αμνησία...αφού τα γεγονότα τα θυμόταν...αλλά δε μπορούσε να ξανανιώσει ότι ένιωσε τη στιγμήπου έγιναν...μεγαλώνοντας λοιπόν παντρεύτηκε...έκανε παιδιά...και τα παιδιά της..τα δικά τους παιδιά...και αυτά μεγάλώσανε και σπουδάσανε και έκαναν και δικά τους παιδιά...Μία μέρα αρρώστησε βαριά..και τότε ένας μεγαλόσωμος άνθρωπος εμφανίστηκε στο δωμάτιό της....της εξήγησε πως σε λίγο θα πήγαινε ένα μεγάλο ταξίδι, και σαν ανταμοιβή για το ότι ποτέ δε παραπονέθηκε ή δε περηφανεύτηκε για τίποτα θα της έδινε συναισθηματικά πίσω για 5 λεπτά όποια στιγμή της ζωής της ήθελε...έσκυψε το τώρα πια γεροντικό της προσωπάκι και χαμογέλασε στραβώνοντας ελαφρά τό στόμα...νεαρέ μου είπε...πάντα όλα είναι μπροστά...είμαι ευτυχισμένη που δεν έζησα μέσα στις λύπες μου, και δεν διέδωσα σε όλο τον πλανήτη τις χαρές μου...φτάνει που τις έζησα όταν έπρεπε μαζί με αυτούς που έπρεπε...και προχώρησα ύστερα πιο δυνατή μπροστά....δε θέλω να μου δώσεις πίσω καμία στιγμή γιατί ότι έγινε έγινε για να γίνει το επόμενο...δε θέλω από το επόμενο να γυρίσω πίσω...τώρα θέλω μόνο να πάω τον μεγάλο μου περίπατο...και αν θες κάτι να μου δώσεις για τώρα, πήγαινε μέσα...και φώναξε τα παιδιά μου όλα να τα χαιρετήσω καθώς κάτι καινούριο με περιμένει...δεν είναι συναρπαστικο νεαρέ μου είπε? κάθε μέρα κάτι καινούριο...έτσι το παλικάρι έφυγε και άφησε τη μεγάλη οικογένεια να ζήσει τι στιγμή της....
χωρίς λοιπόν πολλά λόγια σήμερα σας συμβουλεύουμε να ζείτε τη στιγμή...με πάθος...με χαρά...με λύπη....με φόβους και μετά να περνάτε στην επόμενη..μη φυλακίζεστε στις λύπες σας...και μη περιμένετε μόνο χαρές....όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα για να τα ζήσετε με τους ανθρώπους που αγαπάτε...όχι με αυτούς που δε τους νοιάζει...είναι σα να πετάτε τη στιγμή στα σκουπίδια...δώστε αξία στις στιγμές σας...και μοιραστείτε τις με αυτούς που πρέπει...αλλιώς πρόκειται για θέατρο... για υποκρισία...και είναι σα να μην υπολογίζετε το χρόνο που σπαταλάτε....
τα περαστικά μας σήμερα πάνε φυσικά σε όσους νομίζουν ότι όλοι πρέπει να τους λυπούνται για πάντα...ή να τους θαυμάζουν για πάντα...νέα για σας λοιπόν....είστε βαρετοί....τα περαστικά μας επίσης πάνε σε όσους ζούνε για μια είκονα που δείχνουν στους άλλους τόσο έντονα...που στο τέλος την πιστεύουν κ οι ίδιοι..!νέα και για εσάς...είστε πολύ πιο βαρετή κατηγορία..
όσο τους υπόλοιπους...
μέχρι την επόμενη φορά.....
Μάκια:)))
Σχόλια