μια ιστορία.....!!!

καλησπέρα σας μικρές μου νυχτερίδες!!!
και έτσι μετά τα χριστούγεννα...και την πρωτοχρονιά που ζήσαμε μόνο κάπως έτσι θα μπορούσε να αρχίζει η ανάρτησή μας...
Μια φορά και έναν καιρό...ήταν ένα πολύ μικρό κοριτσάκι...κάθε μέρα πήγαινε στο σχολείο όπως όλα τα υπόλοιπα παιδάκια....Μια μέρα λοιπόν όπως είχε πάρει τον γνωστό δρόμο για να φτάσει στο σχολείο έπεσε κάτω... εκεί ακριβώς που έπεσε την είδαν οι πιο γαμάτοι (υποτίθεται) συμμαθητές της..γέλασαν και πέρασαν από δίπλα της έτοιμοι να ανακοινώσουν σε όλους ακριβώς τι έγινε....το κοριτσάκι έτοιμο αλλά και μέσα στην ντροπή ήταν έτοιμο να σηκωθεί...μα πως το έπαθα εγώ αυτό? αναρωτιόταν....πως θα ξαναγυρίσω ποτέ στο σχολείο? όλοι θα ξέρουν και θα με κοιτάνε και θα γελάνε....σκεφτόταν τι πρέπει να κάνει....είχε ακόμα έτσι κ αλλιώς δέκα λεπτά δρόμο...θα σκεφτώ στο δρόμο τι θα κάνω..είπε στον εαυτό της και συνέχισε...φτάνωντας μπροστά στο τεράστιο κτίριο του σχολείου κοντοστάθηκε....δε μπορούσε να μπει...πως θα αντίκρυζε πάλι τα πρόσωπα των συμμαθητών της μετά από τέτοια ντροπή...ήταν σίγουρη ότι οι άλλοι θα τα είχαν πει όλα..κάθησε εκεί απέξω σε ένα παγκάκι και άρχισε να κλαίει...για μια στιγμή..η μέρα χάθηκε...το σχολείο δεν ήταν πια μπροστά της και ένας καταπράσινος κήπος εμφανίστηκε...από εκεί βγήκε κάτι που πετούσε έλαμπε και ήταν ταυτόχρονα το πιο όμορφο μικροσκοπικό πλασματάκι που είχε δει ποτέ της η μικρή...
την πλησίασε...γιατί κλαις εσύ μικρούλα? έπεσα λέει το κορίτσι...ε και? λέει το πλασματάκι...ε και με είδαν τα αγόρια της τάξης...τώρα θα το έχουν πει σε όλους..και πως θα ξαναγυρίσω στο σχολείο? όλοι θα με κοροιδεύουν και θα με γελούν....λέει το κορίτσι...
και γι αυτό κλαις και δε κάνεις ένα βήμα να μπεις? γιατί και που κάθεσαι εδώ έξω δε μπορούν να σε γελούν αν θέλουν?
μπορούν..λέει το κορίτσι...αλλά τουλάχιστον δε θα το βλέπω και θα το ακούω εγώ...
σώπα.....λέει το πλασματάκι...δηλαδή γίνεται πραγματικό επειδή το άκουσες?
έτσι νομίζω λέει το κορίτσι...και τότε το μικρό μας πλασματάκι λέει...κάνεις ένα τεράστιο λάθος...ότι έπεσες είναι γεγονός και δεν αλλάζει..αν το είπαν ή αν γελάν μέσα είτε καθήσεις εδώ είτε μέσα πάλι δεν αλλάζει..εσύ όμως αν μπεις μέσα μπορείς να πεις στα αλήθεια τι συναίβει και να αλλάξεις την ιστορία...αντί αυτού...κάθεσαι εδώ έξω και περιμένεις...
και ποιος θα με ακούσει εμένα λέει το κορίτσι...
όποιος νοιάζεται...απαντάει το πλασματάκι και εξαφανίζεται...
σηκώνεται λοιπόν το κοριτσάκι μπαίνει στο σχολείο και λέει την πραγματικη ιστορία την οποία ουκ ολίγοι ενδιαφέρονταν να μάθουν....φυσικά οι γάματοι του σχολείου έγιναν σκόνη στον άνεμο..!!
μια μικρή νεραιδούλα υπάρχει εκεί έξω για όλους μας...είναι δικιά μας φωνή...μέσα στο μυαλό μας..όλοι την ξέρουμε..αλλά δεν την ακούμε...δεν πειράζει αν κάνεις λάθος...δε πειράζει αν πέσεις...δε πειράζει αν σε διαβάλλουν...αρκεί εσύ να έχεις όσα επιχειρήματα χρειάζεται για να σηκωθείς...και να πεις τη δική σου ιστορία....
τα περαστικά μας σήμερα πηγαίνουν σε όσους δε μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και ψάχνουν γύρω τριγύρω για αποδιπομπαίους τράγους...κοινός κοιτάν να ρίξουν το φταίξιμο αλλού!! λυπάμαι.. μα ότι κ αν κάνετε και όσους και αν πείσετε...σημασία έχει τι ξέρετε εσείς μέσα σας...!!
όσο για τους υπόλοιπους...
till next time:))
kiss kiss:))