τα χειρότερα...για τα καλύτερα...!!
Καλησπέρα σας νυχτερινά μου πλάσματα....Τι μου κάνετε?
Αντίστροφα πλέον προσπαθούμε να μετρήσουμε για το Φθινόπωρο...μα ο καιρός δε βοηθάει...
Ας πούμε λοιπόν μια ιστορία....
Η δούλειά του είχε πέσει έξω....Ο γάμος του δε πήγαινε καλά...
και ξεκίνησε από μια όμορφη μικρή επαρχιακή πόλη να αναζητήσει την τύχη του στην μεγάλη γεμάτη κρυμμένα μυστικά Αθήνα..που με πάθος ο πρωταγονιστής μας ήθελε να γνωρίσει...οι γονείς του έφταιγαν έλεγ για τη δουλειά...και η γυναίκα του ποτέ δε τον κατάλαβε...ο κολλητός του τον νευρίαζε γιατί του ζητούσε να δει τη ζωή του με άλλο μάτι...Κ αυτός χρειαζόταν την περιπέτεια...ήθελε επιτέλους να γνωρίσει τη ζωή...να γεμίσει τις μπαταρίες του όπως έλεγε...
Σε ένα απομωνομένο μικρό και σχετικα βρώμικο δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο της Αθήνας θα ξεκινούσε η περιπέτεια...Έπεσε ικανοποιημένος για ύπνο...για να ξεκινήσει ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή του...
.......
Ξημερώματα....ένας τρομακτικός γδούπος ακούστηκε στο δωμάτιο..όλα μαύρισαν...το σώμα του δεν ανταποκρινόταν στις εντολές που έδινε....έπρεπε κάποιος να τον βοηθήσει...να τον σηκώσει και να τον πάει στο νοσοκομείο....όπου πράγματι θα άλλαζε όλη του η ζωή...άλλα όχι όπως περίμενε...οι γονείς του ήταν καλοί άνθρωποι..και το δέχτηκαν πίσω να τον φροντίσουν ακόμα κ αν ζρειαζόταν να θυσιαστούν...η γυναίκα του όντως δε καταλάβαινε...αλλά ο κολλητός του....ο κολλητός του ήταν ο καλύτερος....ήταν αυτός ο ξένος που συναντάς στη ζωή σου και δεν τον αναγκάζει το αίμα να σε αγαπάει....ήταν αυτός που προκειμένου να σε έχει στη ζωή του θυσίαζε δικά του πράγματα πρόσωπα και χρόνο....ήταν αυτός που η αγάπη του δεν ήταν προγραμματισμένη...αλλά την είχε ανάγκη και την συντηρούσε....ήταν η αδελφή ψυχή...που δε γίνεται να ζήσει χωρίς εσένα κ ας είσαι ξένος....όλη του η ζωή αλλάξε του πρωταγωνιστή μας..κ μαζί τόσων άλλων ανθρώπων....
Η αγαπη που ανακάλυψε ότι τον περιτρύγιριζε γέμισε όλα τα ψεύτικα κενά του...και δίνει τώρα όλη του την ενέργεια για να ξαναγίνει κάτι κοντά σε αυτό που ήταν...και ξαφνικά..πράγματι ανακάλυψε το νόημα της ζωής του...ήταν να παλέψει για να έχει λόγο να υπάρχει όλη αυτή η αγαπή του γύρω του...
Ποτέ δε ξέρεις γιατί ήρθες μέχρι τη στιγμή που το μαθαίνεις..και τότε όλα έχουν νόημα..εξαφανίζονται τα κενά....έχεις σκοπό...μα πάνω από ολα έχεις λόγο να είσαι ο άνθρωπος που είσαι....και τότε είσαι πλήρης...μόνο όταν ξέρεις ποιο είναι πραγματικά το δικό σου πρόβλημα...και πως να το λύσεις....μόνο όταν ξέρεις τί είναι αυτό που θα γεμίσει τη δική σου ζωή...και όχι αυτό που απλά γεμίζει τις ώρες σου και τις μέρες σου.....
και τότε μόνο είσαι ικανός να είσαι ευτυχισμένος και πλήρης...όταν βρεις το δικό σου στόχο και σταματήσεις να ασχολείσαι με τον άλλων...!! και όταν καταλάβεις ότι όλο αυτό θα έχει πλήρωση...και τέλος...πάντα όμως χαρούμενο αφού θα έχεις φτάσει το στόχο...
τα περαστικά μας σήμερα πηγαίνουν σε εκείνους τους τόσο μικρούς και ανόητους που νομίζουν πως η απάντηση βρίσκεται σε πρόσκαιρη χαρά.... Η απάντηση φίλτατοι λυπάμαι αλλά βρίσκεται στα ζόρικα...στα δύσκολα...σε αυτά που ούτε φαντάζεστε πως έρχονται...λυπάμαι που είστε αναγκασμένοι να το μάθετε με τον δύσκολο τρόπο...πραγματικά λυπάμαι....
όσο για τους υπόλοιπους...
till next time:))
kiss kiss:))
Αντίστροφα πλέον προσπαθούμε να μετρήσουμε για το Φθινόπωρο...μα ο καιρός δε βοηθάει...
Ας πούμε λοιπόν μια ιστορία....
Η δούλειά του είχε πέσει έξω....Ο γάμος του δε πήγαινε καλά...
και ξεκίνησε από μια όμορφη μικρή επαρχιακή πόλη να αναζητήσει την τύχη του στην μεγάλη γεμάτη κρυμμένα μυστικά Αθήνα..που με πάθος ο πρωταγονιστής μας ήθελε να γνωρίσει...οι γονείς του έφταιγαν έλεγ για τη δουλειά...και η γυναίκα του ποτέ δε τον κατάλαβε...ο κολλητός του τον νευρίαζε γιατί του ζητούσε να δει τη ζωή του με άλλο μάτι...Κ αυτός χρειαζόταν την περιπέτεια...ήθελε επιτέλους να γνωρίσει τη ζωή...να γεμίσει τις μπαταρίες του όπως έλεγε...
Σε ένα απομωνομένο μικρό και σχετικα βρώμικο δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο της Αθήνας θα ξεκινούσε η περιπέτεια...Έπεσε ικανοποιημένος για ύπνο...για να ξεκινήσει ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή του...
.......
Ξημερώματα....ένας τρομακτικός γδούπος ακούστηκε στο δωμάτιο..όλα μαύρισαν...το σώμα του δεν ανταποκρινόταν στις εντολές που έδινε....έπρεπε κάποιος να τον βοηθήσει...να τον σηκώσει και να τον πάει στο νοσοκομείο....όπου πράγματι θα άλλαζε όλη του η ζωή...άλλα όχι όπως περίμενε...οι γονείς του ήταν καλοί άνθρωποι..και το δέχτηκαν πίσω να τον φροντίσουν ακόμα κ αν ζρειαζόταν να θυσιαστούν...η γυναίκα του όντως δε καταλάβαινε...αλλά ο κολλητός του....ο κολλητός του ήταν ο καλύτερος....ήταν αυτός ο ξένος που συναντάς στη ζωή σου και δεν τον αναγκάζει το αίμα να σε αγαπάει....ήταν αυτός που προκειμένου να σε έχει στη ζωή του θυσίαζε δικά του πράγματα πρόσωπα και χρόνο....ήταν αυτός που η αγάπη του δεν ήταν προγραμματισμένη...αλλά την είχε ανάγκη και την συντηρούσε....ήταν η αδελφή ψυχή...που δε γίνεται να ζήσει χωρίς εσένα κ ας είσαι ξένος....όλη του η ζωή αλλάξε του πρωταγωνιστή μας..κ μαζί τόσων άλλων ανθρώπων....
Η αγαπη που ανακάλυψε ότι τον περιτρύγιριζε γέμισε όλα τα ψεύτικα κενά του...και δίνει τώρα όλη του την ενέργεια για να ξαναγίνει κάτι κοντά σε αυτό που ήταν...και ξαφνικά..πράγματι ανακάλυψε το νόημα της ζωής του...ήταν να παλέψει για να έχει λόγο να υπάρχει όλη αυτή η αγαπή του γύρω του...
Ποτέ δε ξέρεις γιατί ήρθες μέχρι τη στιγμή που το μαθαίνεις..και τότε όλα έχουν νόημα..εξαφανίζονται τα κενά....έχεις σκοπό...μα πάνω από ολα έχεις λόγο να είσαι ο άνθρωπος που είσαι....και τότε είσαι πλήρης...μόνο όταν ξέρεις ποιο είναι πραγματικά το δικό σου πρόβλημα...και πως να το λύσεις....μόνο όταν ξέρεις τί είναι αυτό που θα γεμίσει τη δική σου ζωή...και όχι αυτό που απλά γεμίζει τις ώρες σου και τις μέρες σου.....
και τότε μόνο είσαι ικανός να είσαι ευτυχισμένος και πλήρης...όταν βρεις το δικό σου στόχο και σταματήσεις να ασχολείσαι με τον άλλων...!! και όταν καταλάβεις ότι όλο αυτό θα έχει πλήρωση...και τέλος...πάντα όμως χαρούμενο αφού θα έχεις φτάσει το στόχο...
τα περαστικά μας σήμερα πηγαίνουν σε εκείνους τους τόσο μικρούς και ανόητους που νομίζουν πως η απάντηση βρίσκεται σε πρόσκαιρη χαρά.... Η απάντηση φίλτατοι λυπάμαι αλλά βρίσκεται στα ζόρικα...στα δύσκολα...σε αυτά που ούτε φαντάζεστε πως έρχονται...λυπάμαι που είστε αναγκασμένοι να το μάθετε με τον δύσκολο τρόπο...πραγματικά λυπάμαι....
όσο για τους υπόλοιπους...
till next time:))
kiss kiss:))
Σχόλια