Οι μέρες περνούν....

Κάθε μέρα που μιλάς με φίλους και οικογένεια σε ρωτάνε τι κάνεις, πώς περνάς, τι νέα.... Κι εσύ απαντάς τίποτα τα ίδια... Και όντως είναι όλα ίδια... Αλλά ξαφνικά περνάει ένας μήνας και συνειδητοποιείς πως όλα έχουν αλλάξει! Όλα είναι διαφορετικά... Πώς γίνεται αυτό? Γιατί εσύ δεν το κατάλαβες? Γιατί δεν έκανες ΤΙΠΟΤΑ απολύτως να συνεισφέρεις σε αυτή την αλλαγή... Κάθησες με σταυρωμένα τα χέρια και κοιτούσες και περίμενες να δεις τι θα γίνει.... Η ζωή όμως δεν είναι έτσι... Δεν μπορείς να την παρακολουθείς σαν θεατής και όλα να γίνονται χωρίς την "έγκρισή" σου!! Εσύ είσαι ο πρωταγωνιστής και πρέπει να παίζεις σωστά το ρόλο σου, αλλιώς το σίριαλ γίνεται βαρετό! Πιο βαρετό κι από τα καθημερινά!!! Εσύ ο ίδιος γίνεσαι βαρετός!! Πρέπει να εκτιμάς το καθετί που έχεις τη στιγμή που το έχεις... Ακόμα και τα πολύ μικρά, που τελικά αυτά τα πολύ μικρά είναι αυτά που κάνουν τη διαφορά! (Μην παρεξηγηθώ κι όλας, αναφέρομαι σε στιγμές και όχι σε κάτι άλλο!)
Το θέμα είναι ότι τη ζωή σου πρέπει να την πιάσεις από τα μαλλιά και να την τραβάς συνεχώς! Να περνάς καλά όπου κι αν είσαι και να μη σε πιάνει κατάθλιψη και γκρίνια με το παραμικρό! Εντάξει υπάρχουν και τα άσχημα, αλλά αν κάθεσαι απλά και κοιτάς τότε αυτά θα είναι πολλά περισσότερα από τα καλά που σου προσφέρονται... Πρέπει να κερδίσεις μόνος σου την ευτυχία σου και να μην περιμένεις τίποτα να πέσει από τον ουρανό ή να το βρείς έτοιμο... Πρέπει να παλέψεις γι' αυτά που θέλεις και να τα διεκδικείς όποιο κι αν είναι το κόστος! (Δεν εννοώ βέβαια να πατάμε επί πτωμάτων! Όλα έχουν τα όριά τους!). Αυτό που θέλω να πώ είναι πως πρέπει να ζούμε την κάθε μας στιγμή σαν να είναι η πρώτη μας μέρα (και όχι η τελευταία) και να απολαμβάνουμε αυτά που μας δίνονται απλόχερα, αλλά να μην περιμένουμε μόνο αυτά! Να βάζουμε κι εμείς τα λιθαράκια μας, ώστε να βοηθήσουμε κάτι να συμβεί! Δεν ωφελεί να μένεις κλεισμένος μέσα και να κλαίς τη μοίρα σου... Όσο το κάνεις αυτό χειρότερα είναι! Πρέπει να βγείς έξω και να ΖΗΣΕΙΣ!! Αυτά τα λίγα είχα για σήμερα...
Φιλάκια
Μικρή Ξυνή