Όμορφοι άνθρωποι!
Καλησπέρα σας απογευματινά μου πλασματάκια...!!
Ελπίζω όλοι να περνάτε ένα πανέμορφο Σαββατοκύριακο!
Με αφορμή μία σχεδόν υπέροχη νύχτα (καθότι πάντα υπάρχει περιθώριο βελτίωσης) είπα να θυμηθούμε λίγο πως αλλάζουν τα πράγματα στη ζωή μας...
Ένας παλιός τραγουδιστής...σε γυρνάει σε παιδικά και εφηβικά πάρτι...φιλίες...οικογένεια..συνήθειες..και φυσικά έρωτες....
Οι μνήμες δημιουργούνται με πολύ περίεργο τρόπο.Από βρεφική ακόμα ηλικία υπάρχουν πράγματα αποθηκευμένα μέσα μας που χωρίς να το καταλαβαίνουμε αλλά ίσως και χωρίς να το ξέρουμε είναι υπεύθυνα για τη μελλοντική μας συμπεριφορά...αργότερα ένα αγαπημένο φαγητό...ο συνδυασμός μιας συγκεκριμένης εποχής με αγαπημένα πρόσωπα...μια πολύ άσχημη εμπειρία σε ένα πολύ αγαπημένο μέρος...γεγονότα που άλλες φορές είναι τέλεια φτιαγμένα και άλλες έρχονται σε αντίθεση...και μας κάνουν υποσυνείδητα να συμπεριφερόμαστε με συγκεκριμένα μοντέλα συμπεριφοράς....
και μετά από 20 ολόκληρα χρόνια μυρίζεις μια μυρωδιά ίδια με του σπιτιού της τότε κολλητής σου και στιγμιαία θυμάσαι πράγματα που δε πίστευες σε καμία περίπτωση ότι μπορεί να θυμάσαι...
έτσι λοιπόν και χτες...πλήθος ανθρώπων....ακούγανε την ίδια μουσική....κοιτούσες γύρω σου..άλλοι θυμόντουσαν κάτι καλό και χαμογελούσαν...άλλοι κάτι άσχημο και δάκρυζαν...βλέμματα γύρω γύρω ενθουσιασμού....παρουσίες που ήταν απούσες...ήταν όμως εκεί γιατί ήταν εκεί όσοι τους σκέφτονταν...(ας μην αναφέρω για τις χορογραφίες που θυμηθήκαμε με τις τότε φίλες και φίλους που πλέον δεν είναι κοντά μας....γιατί θα κλάψουν μανούλες)...
το συμπέρασμα είναι όμως πως είναι καλό να προσπαθούμε να μην ξεχνάμε τι μας έφερε στο σημείο που ήμαστε σήμερα...να μη γαντζωνόμαστε από αυτό αλλά να μην το ξεχνάμε..είναι κάτι που σου δίνει όρεξη να συνεχίσεις...σε κάνει να νιώθεις πόσα πέρασαν για να φτάσεις όπου είσαι και αν σε ικανοποιεί το αποτέλεσμα. Σε κάνει να καταλάβεις ότι τελικά δεν ήσουν πάντα ενήλικας ώριμος και προγραμματισμένος...(εξαιρούμαστε όσοι δε θα ενηλικιωθούμε ποτέ έτσι και αλλιώς...)!!
Σηκωθείτε λοιπόν όλοι όρθιοι, βάλτε το αγαπημένο σας τραγούδι στην έκτη δημοτικού (εκτός και αν ανήκει στους mazoo and the zoo...συγνώμη παιδιά αλλά δε μιλάω για σας)...!! και χορέψτε...και αφουγκραστείτε στο παρελθόν σας...τα όμορφα και τα άσχημα...
όλα αυτά τα σκαλιά που ανεβήκατε μέχρι τώρα...ακόμα και αν σε κάποια πέσατε...και μετά με όρεξη κοιτάξτε ξεκούραστοι την υπόλοιπη σκάλα και ανεβείτε την...σκαλί προς σκαλί...χωρίς να αφήσετε τίποτα ανεκμετάλλευτο...τίποτα από όσα παρουσιαστούν και θα σας κάνουν να νιώσετε πιο πολύ άνθρωποι..!! " Όμορφοι " άνθρωποι..!!
Τα περαστικά μας σήμερα πηγαίνουν με λίγα λόγια σε όσους πάσχουν από ασθένειες του μυαλού! μεταφορικά μιλώντας πάντα..!!
όσο για τους υπόλοιπους
till next time:))
kiss kiss!!!)
Ελπίζω όλοι να περνάτε ένα πανέμορφο Σαββατοκύριακο!
Με αφορμή μία σχεδόν υπέροχη νύχτα (καθότι πάντα υπάρχει περιθώριο βελτίωσης) είπα να θυμηθούμε λίγο πως αλλάζουν τα πράγματα στη ζωή μας...
Ένας παλιός τραγουδιστής...σε γυρνάει σε παιδικά και εφηβικά πάρτι...φιλίες...οικογένεια..συνήθειες..και φυσικά έρωτες....
Οι μνήμες δημιουργούνται με πολύ περίεργο τρόπο.Από βρεφική ακόμα ηλικία υπάρχουν πράγματα αποθηκευμένα μέσα μας που χωρίς να το καταλαβαίνουμε αλλά ίσως και χωρίς να το ξέρουμε είναι υπεύθυνα για τη μελλοντική μας συμπεριφορά...αργότερα ένα αγαπημένο φαγητό...ο συνδυασμός μιας συγκεκριμένης εποχής με αγαπημένα πρόσωπα...μια πολύ άσχημη εμπειρία σε ένα πολύ αγαπημένο μέρος...γεγονότα που άλλες φορές είναι τέλεια φτιαγμένα και άλλες έρχονται σε αντίθεση...και μας κάνουν υποσυνείδητα να συμπεριφερόμαστε με συγκεκριμένα μοντέλα συμπεριφοράς....
και μετά από 20 ολόκληρα χρόνια μυρίζεις μια μυρωδιά ίδια με του σπιτιού της τότε κολλητής σου και στιγμιαία θυμάσαι πράγματα που δε πίστευες σε καμία περίπτωση ότι μπορεί να θυμάσαι...
έτσι λοιπόν και χτες...πλήθος ανθρώπων....ακούγανε την ίδια μουσική....κοιτούσες γύρω σου..άλλοι θυμόντουσαν κάτι καλό και χαμογελούσαν...άλλοι κάτι άσχημο και δάκρυζαν...βλέμματα γύρω γύρω ενθουσιασμού....παρουσίες που ήταν απούσες...ήταν όμως εκεί γιατί ήταν εκεί όσοι τους σκέφτονταν...(ας μην αναφέρω για τις χορογραφίες που θυμηθήκαμε με τις τότε φίλες και φίλους που πλέον δεν είναι κοντά μας....γιατί θα κλάψουν μανούλες)...
το συμπέρασμα είναι όμως πως είναι καλό να προσπαθούμε να μην ξεχνάμε τι μας έφερε στο σημείο που ήμαστε σήμερα...να μη γαντζωνόμαστε από αυτό αλλά να μην το ξεχνάμε..είναι κάτι που σου δίνει όρεξη να συνεχίσεις...σε κάνει να νιώθεις πόσα πέρασαν για να φτάσεις όπου είσαι και αν σε ικανοποιεί το αποτέλεσμα. Σε κάνει να καταλάβεις ότι τελικά δεν ήσουν πάντα ενήλικας ώριμος και προγραμματισμένος...(εξαιρούμαστε όσοι δε θα ενηλικιωθούμε ποτέ έτσι και αλλιώς...)!!
Σηκωθείτε λοιπόν όλοι όρθιοι, βάλτε το αγαπημένο σας τραγούδι στην έκτη δημοτικού (εκτός και αν ανήκει στους mazoo and the zoo...συγνώμη παιδιά αλλά δε μιλάω για σας)...!! και χορέψτε...και αφουγκραστείτε στο παρελθόν σας...τα όμορφα και τα άσχημα...
όλα αυτά τα σκαλιά που ανεβήκατε μέχρι τώρα...ακόμα και αν σε κάποια πέσατε...και μετά με όρεξη κοιτάξτε ξεκούραστοι την υπόλοιπη σκάλα και ανεβείτε την...σκαλί προς σκαλί...χωρίς να αφήσετε τίποτα ανεκμετάλλευτο...τίποτα από όσα παρουσιαστούν και θα σας κάνουν να νιώσετε πιο πολύ άνθρωποι..!! " Όμορφοι " άνθρωποι..!!
Τα περαστικά μας σήμερα πηγαίνουν με λίγα λόγια σε όσους πάσχουν από ασθένειες του μυαλού! μεταφορικά μιλώντας πάντα..!!
όσο για τους υπόλοιπους
till next time:))
kiss kiss!!!)
Σχόλια