Όλος ο χρυσός που βρίσκεται κάτω ή πάνω από τη γη δεν είναι αρκετός για να δοθεί σε αντάλλαγμα για την αρετή. (Πλάτωνας)
Καλησπέρα σας αγαπημένοι μου,
Τι μου κάνετε? Εγώ τον τελευταίο καιρό όχι και τόσο καλά...όχι ότι έχω κάτι απλώς έχω χάσει το ενδιαφέρον μου σιγά σιγά και σταθερά απέναντι σε όλα....από την άλλη καθότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία πάντα μου περνάει από το μυαλό ότι σίγουρα θα υπάρχουν και άλλοι σαν εμένα εκεί έξω....δε μπορεί μόνο εγώ να γεννήθηκα σε άλλο πλανήτη...σίγουρα θα έχουν μείνει μερικοί ρομαντικοί εκεί έξω..και όταν λέω ρομαντικοί δεν εννοώ ροζ τοίχους πουλάκια συννεφάκια και λουλουδάκια....εννοώ να έχει κάποιος ιδανικά, αξίες, αρετές και να ζει με βάση αυτές..!!
Από όπου και να το πιάσεις πλέον μπάζει....θες τα πολιτικά? θες τα πατριωτικά? θες τα αισθηματικά? καλά για να μην πω για να τα θρησκευτικά....θλίβομαι κάθε μέρα όλο και πιο πολύ...
Βαρέθηκα να ακούω τον κόσμο να θέλει να βολευτεί με ότι μπορεί να περισώσει στη ζωή του έστω για τώρα και μελλοντικά βλέπουμε...τη στιγμή που θα έπρεπε να παλεύει να κρατήσει το επίπεδο ζωής του εκεί που αξίζει στον αγώνα που έκανε στη ζωή του...
Πώς?? Α ναι!! πως μου διέφυγε αυτό??? για ποιον αγώνα μιλάω?? στη χώρα που ζούμε έτσι αλλιώς είσαι τεμπέλης, λουφαδόρος, απατεώνας αμόρφωτος εγκληματίας???? Μπράβο γιατί μόνο εσύ θα πας μπροστά!!! Όποιος από την άλλη μοχθεί και πάει με το σταυρό στο χέρι και νομίμως...εγγυημένα σας λέω δε θα φτάσει ούτε στο απέναντι πεζοδρόμιο...!!
Εγώ όμως έχω και μια άλλη απορία....πως ζούνε με τον εαυτό τους όλοι αυτοί που πάσχουν από έλλειψη ιδανικών, ηθών, αρετών κλπ κλπ??!! Εσείς θα μου πείτε μια χαρά ζούνε και δε τους νοιάζει κιόλας!!
Μα πως ζεις χωρίς να έχεις νιώσει την αξία ενός μπράβο όταν είσαι παιδάκι? αργότερα την περηφάνια της οικογένειας σου όταν πάρεις μια προαγωγή?! και ακόμα πιο μετά να κοιτάς την οικογένεια σου από μακρυά και να βλέπεις μια φωτογραφία όμορφη φτιαγμένη με αγάπη και αξίες, δυσκολίες και ευκολίες και όχι κομπίνες συμφέροντα, ίντριγκες....Γιατί η ζωή τί είναι? μόνο αν έχουμε πολλά λεφτά να ψωνίζουμε ή να καλοπερνάμε? μόνο να ανεβαίνεις σκάλες που τις περισσότερε φορές δε σου αξίζουν κιόλας? δε λέω, δεν είμαι ηλίθια καλά είναι τα υλικά αγαθά...αλλά τι να τα κάνεις αν συνοδεύονται από ρομπότ και όχι ανθρώπους? τι να τα κάνεις αν χρειάστηκε να θυσιάσεις το παιδί που όλοι έχουμε μέσα μας και ξέχασες να γελάς και τελικά αν καθίσεις και το καλοσκεφτείς είσαι δυστυχής?
Τ ι να τα κάνεις τα υλικά αγαθά αν είσαι μόνος? ή αν είναι με ένα σύντροφο που διάλεξες βάση μελετημένου σχεδίου με λάθος κριτήρια? τι να τα κάνεις αν τα παιδιά σου δε πρόλαβαν κανένα πρωινό να σου πούνε καλημέρα? Τι να κάνεις αν ξέχασες το λόγο που τα ήθελες? Τι να τα κάνεις αν τώρα πια δεν είσαι ανθρώπινος?
Να σας πω τι θα τα κάνεις τελικά λοιπόν? ΤΙΠΟΤΑ! Γιατί πηγαίνοντας βιαστικά στο επόμενο βήμα, βήμα - βήμα ξέχασες γιατί τα έκανες όλα αυτά...ή ακόμα χειρότερα δε ξέχασες άλλα άλλαξες στο δρόμο...και αντί για την Ιθάκη βρήκες ένα μαύρο άδειο ξερόβραχο μέσα σου....
Έτσι λοιπόν γι αυτό είπα πριν ότι θλίβομαι.....εγώ δε θέλω να χάσω τον εαυτό μου γιατί έτσι είναι η εποχή μας....δε θέλω να πατήσω επί πτωμάτων για να πετύχω τους στόχους μου....δε θέλω να χάσω τις αξίες μου....γιατί τότε θα χάσω τις ρίζες μου και μετά σιγά σιγά θα ξεχάσω...και δε θέλω να ξεχάσω...ούτε τα άσχημα ούτε τα ωραία..ούτε τα δύσκολα ούτε τα εύκολα....Θέλω πάντα να θυμάμαι ποια είμαι, από που είμαι και προς τα που θέλω να πάω..και όχι που πρέπει να πάω ή που θέλουν οι άλλοι να με πάνε...!
Τα περαστικά μας λοιπόν σήμερα πηγαίνουν σε όσους (που δε θα είναι λίγοι) μόλις διαβάσουν το κείμενο θα πούνε μπλα μπλα μπλα από μέσα τους...είναι όλοι αυτοί που δε θέλω να τους μοιάσω ποτέ και σε τίποτα....τώρα μπορεί εγώ να προσπαθώ περισσότερο από αυτούς ή και να μην είμαι όσο κουλ είναι αυτοί...το θέμα είναι όμως πιο είδωλο θα είναι πιο ευτυχισμένο στο καθρέφτη την τελευταία μέρα....όχι σήμερα...όχι αύριο..αλλά στο τέλος...!!
όσο για τους υπόλοιπους...υπομονή...θα υπάρχουν σίγουρα και άλλοι σαν εμάς! :)
Τι μου κάνετε? Εγώ τον τελευταίο καιρό όχι και τόσο καλά...όχι ότι έχω κάτι απλώς έχω χάσει το ενδιαφέρον μου σιγά σιγά και σταθερά απέναντι σε όλα....από την άλλη καθότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία πάντα μου περνάει από το μυαλό ότι σίγουρα θα υπάρχουν και άλλοι σαν εμένα εκεί έξω....δε μπορεί μόνο εγώ να γεννήθηκα σε άλλο πλανήτη...σίγουρα θα έχουν μείνει μερικοί ρομαντικοί εκεί έξω..και όταν λέω ρομαντικοί δεν εννοώ ροζ τοίχους πουλάκια συννεφάκια και λουλουδάκια....εννοώ να έχει κάποιος ιδανικά, αξίες, αρετές και να ζει με βάση αυτές..!!
Από όπου και να το πιάσεις πλέον μπάζει....θες τα πολιτικά? θες τα πατριωτικά? θες τα αισθηματικά? καλά για να μην πω για να τα θρησκευτικά....θλίβομαι κάθε μέρα όλο και πιο πολύ...
Βαρέθηκα να ακούω τον κόσμο να θέλει να βολευτεί με ότι μπορεί να περισώσει στη ζωή του έστω για τώρα και μελλοντικά βλέπουμε...τη στιγμή που θα έπρεπε να παλεύει να κρατήσει το επίπεδο ζωής του εκεί που αξίζει στον αγώνα που έκανε στη ζωή του...
Πώς?? Α ναι!! πως μου διέφυγε αυτό??? για ποιον αγώνα μιλάω?? στη χώρα που ζούμε έτσι αλλιώς είσαι τεμπέλης, λουφαδόρος, απατεώνας αμόρφωτος εγκληματίας???? Μπράβο γιατί μόνο εσύ θα πας μπροστά!!! Όποιος από την άλλη μοχθεί και πάει με το σταυρό στο χέρι και νομίμως...εγγυημένα σας λέω δε θα φτάσει ούτε στο απέναντι πεζοδρόμιο...!!
Εγώ όμως έχω και μια άλλη απορία....πως ζούνε με τον εαυτό τους όλοι αυτοί που πάσχουν από έλλειψη ιδανικών, ηθών, αρετών κλπ κλπ??!! Εσείς θα μου πείτε μια χαρά ζούνε και δε τους νοιάζει κιόλας!!
Μα πως ζεις χωρίς να έχεις νιώσει την αξία ενός μπράβο όταν είσαι παιδάκι? αργότερα την περηφάνια της οικογένειας σου όταν πάρεις μια προαγωγή?! και ακόμα πιο μετά να κοιτάς την οικογένεια σου από μακρυά και να βλέπεις μια φωτογραφία όμορφη φτιαγμένη με αγάπη και αξίες, δυσκολίες και ευκολίες και όχι κομπίνες συμφέροντα, ίντριγκες....Γιατί η ζωή τί είναι? μόνο αν έχουμε πολλά λεφτά να ψωνίζουμε ή να καλοπερνάμε? μόνο να ανεβαίνεις σκάλες που τις περισσότερε φορές δε σου αξίζουν κιόλας? δε λέω, δεν είμαι ηλίθια καλά είναι τα υλικά αγαθά...αλλά τι να τα κάνεις αν συνοδεύονται από ρομπότ και όχι ανθρώπους? τι να τα κάνεις αν χρειάστηκε να θυσιάσεις το παιδί που όλοι έχουμε μέσα μας και ξέχασες να γελάς και τελικά αν καθίσεις και το καλοσκεφτείς είσαι δυστυχής?
Τ ι να τα κάνεις τα υλικά αγαθά αν είσαι μόνος? ή αν είναι με ένα σύντροφο που διάλεξες βάση μελετημένου σχεδίου με λάθος κριτήρια? τι να τα κάνεις αν τα παιδιά σου δε πρόλαβαν κανένα πρωινό να σου πούνε καλημέρα? Τι να κάνεις αν ξέχασες το λόγο που τα ήθελες? Τι να τα κάνεις αν τώρα πια δεν είσαι ανθρώπινος?
Να σας πω τι θα τα κάνεις τελικά λοιπόν? ΤΙΠΟΤΑ! Γιατί πηγαίνοντας βιαστικά στο επόμενο βήμα, βήμα - βήμα ξέχασες γιατί τα έκανες όλα αυτά...ή ακόμα χειρότερα δε ξέχασες άλλα άλλαξες στο δρόμο...και αντί για την Ιθάκη βρήκες ένα μαύρο άδειο ξερόβραχο μέσα σου....
Έτσι λοιπόν γι αυτό είπα πριν ότι θλίβομαι.....εγώ δε θέλω να χάσω τον εαυτό μου γιατί έτσι είναι η εποχή μας....δε θέλω να πατήσω επί πτωμάτων για να πετύχω τους στόχους μου....δε θέλω να χάσω τις αξίες μου....γιατί τότε θα χάσω τις ρίζες μου και μετά σιγά σιγά θα ξεχάσω...και δε θέλω να ξεχάσω...ούτε τα άσχημα ούτε τα ωραία..ούτε τα δύσκολα ούτε τα εύκολα....Θέλω πάντα να θυμάμαι ποια είμαι, από που είμαι και προς τα που θέλω να πάω..και όχι που πρέπει να πάω ή που θέλουν οι άλλοι να με πάνε...!
Τα περαστικά μας λοιπόν σήμερα πηγαίνουν σε όσους (που δε θα είναι λίγοι) μόλις διαβάσουν το κείμενο θα πούνε μπλα μπλα μπλα από μέσα τους...είναι όλοι αυτοί που δε θέλω να τους μοιάσω ποτέ και σε τίποτα....τώρα μπορεί εγώ να προσπαθώ περισσότερο από αυτούς ή και να μην είμαι όσο κουλ είναι αυτοί...το θέμα είναι όμως πιο είδωλο θα είναι πιο ευτυχισμένο στο καθρέφτη την τελευταία μέρα....όχι σήμερα...όχι αύριο..αλλά στο τέλος...!!
όσο για τους υπόλοιπους...υπομονή...θα υπάρχουν σίγουρα και άλλοι σαν εμάς! :)
Σχόλια