Μια άξαφνη βροχή....!!

Καλησπέρα σας μικρές μου νυχτερίδες……

Άνοιξα τον υπολογιστή μόλις μέσα στην πιο ζεστή μέχρι τώρα νύχτα άρχισε να βρέχει…! Βγήκα στο μπαλκόνι… μα το χάρηκα τόσο πολύ.. αυτή η καλοκαιρινή μυρωδιά της βροχής πόσο υπέροχη μπορεί να είναι? Και ξαφνικά… έτσι μέσα σε δυο λεπτά… αποφάσισε και διέταξε..! τέλος! Και έτσι ξαφνικά σταμάτησε..!! και αν δεν ήταν σύντομη γεμάτη μυρωδιές και ξαφνική άραγε θα μου άρεσε?

Αν είχα κοντά μου τώρα την πιο πιο πιο καλή μου φίλη στον πλανήτη βάζω και το χέρι μου στη φωτιά θα μου έλεγε… όχι Ιλεάνα δε θα σου άρεσε!! Χαχαχα!! έχει και την τάση να μου υπενθυμίζει ότι εγώ πάντα είμαι για τα περίπλοκα και τα δύσκολα και κατά κάποιο περίεργο τρόπο έχει δίκιο…!!

Μα πείτε μου έχω άδικο? Αν δεν έχει λίγη προσπάθεια… λίγη προσμονή… λίγη ένταση… λίγη ίντριγκα? Πώς να σου αρέσει? Όλα να είναι σαν αυτή τη συνηθισμένη σχέση που όλοι έχουμε κάνει στη ζωή μας… που μας κοιτάει ο ιππότης στα μάτια για να μας πει… αγάπη μου.. δεν είπαμε? Μη τρως τα νύχια σου!! Και εσύ τον κοιτάς τον προστάτη και λιώνεις…!! Ε όχι!!!! Όχι!!!! Δεν είναι εκεί αυτό που εμένα μου αρέσει… ποτέ δεν ήταν?

Πάντα μου άρεσε η βροχή το καλοκαίρι… ή η μια πολύ ζεστή μέρα το χειμώνα.. μια παπαρούνα το φθινόπωρο… και να πέφτουν τα φύλλα την άνοιξη!! Και τώρα θα με πείτε τρελή.. αλλά όχι δε το δέχομαι! Η ομορφιά είναι στο ξεχωριστό… σε αυτό που ζεις πρώτη φορά… σε αυτό που σε κρατάει… που σε κάνει να θες να είσαι! Να θες να υπάρχεις! Αυτό που θα σε κάνει να ζήσεις το αύριο χωρίς να το ξέρεις… όχι αυτό που θα κάθε αύριο θα είναι σαν σήμερα…!!

Και αν θέλετε να διαφωνήσετε μαζί μου μπορείτε…!! Αλλά κανείς δε μπορεί να διαφωνήσει πως τα καλύτερα μέρη που είδε δεν ήταν τα δικά του…. Τα καλύτερα μηνύματα δε τα περίμενε… η καλύτερη εκδρομή ήταν αυτή που δεν κανόνισε..!!

Και μετά η βροχή σταμάτησε.. και άφησε μόνο τη μυρωδιά… και αυτή η μυρωδιά θα σου θυμίζει πάντα εκείνη τη στιγμή γιατί δεν ήταν συνηθισμένη… και θα σε γεμίσει προσμονή για τα υπόλοιπα περίεργα που έρχονται…!! Αυτά που θα σε καθηλώσουν… αυτά που θα σε αφήσουν λίγη ώρα να κοιτάς το άπειρο και να λες… τώρα τι έγινε? Και μέχρι να καταλάβεις θα γελάς σα χάνος.!

Επιλογές λοιπόν για τα άξαφνα… ή επιλογές για τα τετριμμένα? Ας κάνουμε το πρώτο όσο μπορούμε και προλαβαίνουμε… και όταν δε θα προλαβαίνουμε ας είναι πιο σπάνιες στιγμές τα «τώρα τι έγινε»? αλλά να ναι πάντα εκεί…. Να υπάρχουν….

Οι άξαφνες βροχές να μας καθαρίζουν το μυαλό και οι μυρωδιές να μας αφήνουν αυτό το γελοίο χαμόγελο… και ας είναι για λίγα δευτερόλεπτα..!! ας είναι μόνο για διάλλειμα… αλλά ας είναι!

Ε ναι ρε φίλη…!! Μόνο έτσι μπορώ… μόνο έτσι γουστάρω… με καταλαβαίνεις? Μόνο όταν χτυπάει ο σφυγμός αλλιώτικος…. Με καταλαβαίνεις? Μόνο όταν στη πόλη που δε χιόνισε ποτέ αποκλειστούμε από το χιόνι… με καταλαβαίνεις?

Θα σας αφήσω λοιπόν με τι άλλο? Με ένα από τα αγαπημένα μου….

…«Κι όλη τη νύχτα ακούω και διαβάζω τη βροχή, σίγμα πλάι σε γιώτα, γιώτα κοντά στο σίγμα, κρυστάλλινα ψηφία που τσουγκρίζουν και μουρμουρίζουν ένα εσύ, εσύ , εσύ»….

Till next time

Kiss kiss…….!!