Στιγμές.....!!
Καλησπέρα σας μικρές μου νυχτερίδες.....
Βραδινή βραδινή σήμερα....
ελπίζω όλοι να μου είστε καλά....
Σήμερα..μετά από μία επικοδομητική τσιπουροκατάνυξη το θέμα έχει ως εξής...
Μικρές επιλογές και πως αυτές μπορεί να επηρεάσουν τη ζωή μας....
Ένα τηλέφωνο που δε πήραμε, ένα σοκ που περάσαμε, ένα τηλέφωνο που προσπαθήσαμε να προλάβουμε αλλά προέκυψε κάτι άλλο, ένας άνθρωπος που δε δώσαμε σημασία, ένα φαγητό που κάηκε....μικρά πράγματα που όμως χωρίς να το καταλάβουμε καθόρισαν τις επιλογές μας και την πορεία που πήραν τα πράγματα...χωρίς καν εμείς να καταλάβουμε και να προλάβουμε το πως..πότε γιατί τι ήταν αυτό που τελικά οδήγησε εκεί που οδήγησε...
και το ερώτημα είναι...ψάχνουμε να βρούμε αυτή την απάντηση? ή όχι? είναι κέρδος για το χαρακτήρα μας? ή χάσιμο χρόνου?
Απάντηση σε αυτό δεν έχω...ένα ερώτημα έχω μόνο...που ίσως σας οδηγήσει στην απάντηση....Αξίζει να πραγματοποιηθούν κάποια όνειρά σας όταν ήδη έχετε φτιάξει καινούρια? τι αξία θα έχουν σε αυτή τη φάση? Και η απάντηση σε αυτό είναι πως...μάλλον καμία....Λάθη? Πολλά....κάνουμε όλοι...και? από αυτά μαθαίνουμε...δε κρινόμαστε...αρκεί πάντα να θυμόμαστε ότι και ο άλλος έχει ακριβώς το ίδιο δικαίωμα...να κάνει λάθη...ακόμα και αν το θύμα είστε εσείς..έχει κ αυτός ή αυτή το δικαίωμα να το κάνει..όπως το έχετε και εσείς...Αν εμάς η ζωή μας δίνει ευκαιρίες και και εμείς από την πλευρά μας τις απαιτούμε έτσι τις δικαιούνται όλοι....
Τώρα το αν το να βρούμε τον εαυτό μας και να κριτικάρουμε τις επιλογές μας είναι χάσιμο χρόνου η δική μου υποκειμενική άποψη είναι πως όχι...είναι καλό να ωριμάζουμε και να επεκτείνουμε τον εαυτό μας και να υπάρχει μια διαρκής εξέλιξη μέσα από αυτή τη διαδικασία....έτσι αναγνωρίζουμε τα σωστά μας, τα λάθη μας, τις βιασύνες μας και όλα τα συναφή κατά τέτοιο τρόπο που να φτάνουμε σε ένα επίπεδο...που δε μας χρειάζονται άλλες ευκαιρίες...που δε θα αδικούμε κανέναν στον δρόμο μας...αλλά πάνω από όλα δε θα αδικούμε τον ίδιο μας τον εαυτό....
Η μόνιμη και πού καλοσύνη δεν είναι πάντα καλή...όπως ούτε η μόνιμη κακία...ούτε η μόνιμη υπεροψία...όλα με μέτρο όπως λένε και οι παλιοί.... όλα με τρόπο τέτοιο που να βλέπουμε γύρω γύρω κάτω και πάνω από την κορυφή που έχει στήσει ο καθένας για τον εαυτό του...και λέω πάνω..γιατί αυτή η κορυφή δεν είναι πραγματική....είναι μόνο το καβούκι που εμείς ορίζουμε τα όρια και βάζουμε τον εαυτό μας μέσα...
οι φοβίες και οι ανασφάλειες δεν είναι αμπελοφιλοσοφίες...είναι πραγματικότητα..όλοι έχουμε..κ άλλες τις ξεπερνάμε άλλες όχι...όσες πιο πολλές αντιμετωπίσουμε τόσο πιο καλά θα φερθούμε και στους άλλους και σε εμάς...
Ένα σημάδι πάνω μας...είτε φανερό είτε όχι...πάντα θα μας θυμίζει τι έχουμε περάσει και πως φτάσαμε σε δεδομένο σημείο...Τα περαστικά μας λοιπόν πηγαίνουν σε όσους δε βλέπουν τα σημάδια...σε αυτούς που αν δε τα δουν ποτέ δε θα γίνουν καλά...και στους αρρώστους τι άλλο παρά να ευχόμαστε από καρδιάς...ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ!
όσο για τους υπόλοιπους...
till next time..
kiss kiss;)
Βραδινή βραδινή σήμερα....
ελπίζω όλοι να μου είστε καλά....
Σήμερα..μετά από μία επικοδομητική τσιπουροκατάνυξη το θέμα έχει ως εξής...
Μικρές επιλογές και πως αυτές μπορεί να επηρεάσουν τη ζωή μας....
Ένα τηλέφωνο που δε πήραμε, ένα σοκ που περάσαμε, ένα τηλέφωνο που προσπαθήσαμε να προλάβουμε αλλά προέκυψε κάτι άλλο, ένας άνθρωπος που δε δώσαμε σημασία, ένα φαγητό που κάηκε....μικρά πράγματα που όμως χωρίς να το καταλάβουμε καθόρισαν τις επιλογές μας και την πορεία που πήραν τα πράγματα...χωρίς καν εμείς να καταλάβουμε και να προλάβουμε το πως..πότε γιατί τι ήταν αυτό που τελικά οδήγησε εκεί που οδήγησε...
και το ερώτημα είναι...ψάχνουμε να βρούμε αυτή την απάντηση? ή όχι? είναι κέρδος για το χαρακτήρα μας? ή χάσιμο χρόνου?
Απάντηση σε αυτό δεν έχω...ένα ερώτημα έχω μόνο...που ίσως σας οδηγήσει στην απάντηση....Αξίζει να πραγματοποιηθούν κάποια όνειρά σας όταν ήδη έχετε φτιάξει καινούρια? τι αξία θα έχουν σε αυτή τη φάση? Και η απάντηση σε αυτό είναι πως...μάλλον καμία....Λάθη? Πολλά....κάνουμε όλοι...και? από αυτά μαθαίνουμε...δε κρινόμαστε...αρκεί πάντα να θυμόμαστε ότι και ο άλλος έχει ακριβώς το ίδιο δικαίωμα...να κάνει λάθη...ακόμα και αν το θύμα είστε εσείς..έχει κ αυτός ή αυτή το δικαίωμα να το κάνει..όπως το έχετε και εσείς...Αν εμάς η ζωή μας δίνει ευκαιρίες και και εμείς από την πλευρά μας τις απαιτούμε έτσι τις δικαιούνται όλοι....
Τώρα το αν το να βρούμε τον εαυτό μας και να κριτικάρουμε τις επιλογές μας είναι χάσιμο χρόνου η δική μου υποκειμενική άποψη είναι πως όχι...είναι καλό να ωριμάζουμε και να επεκτείνουμε τον εαυτό μας και να υπάρχει μια διαρκής εξέλιξη μέσα από αυτή τη διαδικασία....έτσι αναγνωρίζουμε τα σωστά μας, τα λάθη μας, τις βιασύνες μας και όλα τα συναφή κατά τέτοιο τρόπο που να φτάνουμε σε ένα επίπεδο...που δε μας χρειάζονται άλλες ευκαιρίες...που δε θα αδικούμε κανέναν στον δρόμο μας...αλλά πάνω από όλα δε θα αδικούμε τον ίδιο μας τον εαυτό....
Η μόνιμη και πού καλοσύνη δεν είναι πάντα καλή...όπως ούτε η μόνιμη κακία...ούτε η μόνιμη υπεροψία...όλα με μέτρο όπως λένε και οι παλιοί.... όλα με τρόπο τέτοιο που να βλέπουμε γύρω γύρω κάτω και πάνω από την κορυφή που έχει στήσει ο καθένας για τον εαυτό του...και λέω πάνω..γιατί αυτή η κορυφή δεν είναι πραγματική....είναι μόνο το καβούκι που εμείς ορίζουμε τα όρια και βάζουμε τον εαυτό μας μέσα...
οι φοβίες και οι ανασφάλειες δεν είναι αμπελοφιλοσοφίες...είναι πραγματικότητα..όλοι έχουμε..κ άλλες τις ξεπερνάμε άλλες όχι...όσες πιο πολλές αντιμετωπίσουμε τόσο πιο καλά θα φερθούμε και στους άλλους και σε εμάς...
Ένα σημάδι πάνω μας...είτε φανερό είτε όχι...πάντα θα μας θυμίζει τι έχουμε περάσει και πως φτάσαμε σε δεδομένο σημείο...Τα περαστικά μας λοιπόν πηγαίνουν σε όσους δε βλέπουν τα σημάδια...σε αυτούς που αν δε τα δουν ποτέ δε θα γίνουν καλά...και στους αρρώστους τι άλλο παρά να ευχόμαστε από καρδιάς...ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ!
όσο για τους υπόλοιπους...
till next time..
kiss kiss;)
Σχόλια