Μέρες καλές...ή και όχι!

Καλημέρα σας Κυριακάτικα πλασματάκια μου,
Πόσο το διασκεδάζω αυτό το Κυριακάτικο πρωινό....καφεδάκι...μουσικούλα...ησυχία....κατά συνέπεια χρόνος για τον εαυτό μας!!!!
Λόγω των ημερών λοιπόν, αφήνουμε τον γύρω γύρω κόσμο και πάμε να δούμε λίγο τον ψυχικό μας κόσμο...
Είναι πολύ περίεργο το πως λειτουργεί η πιο σύνθετη μηχανή που η γη έχει γνωρίσει μέχρι τώρα...ο ανθρώπινος εγκέφαλος.. (όποτε υπάρχει βέβαια) :p Συνδυάζει μυρωδιές..εποχές...ημερομηνίες..και φέρνει πίσω ότι έχουμε συνδυάσει και ότι έχουμε νιώσει ακόμα και από τα πιο παιδικά μας χρόνια...!
Ανατρέπει όλη μας την εσωτερική ισορροπία και γινόμαστε θύματα ανεξέλεγκτων ψυχικών δυνάμεων που μπορούν να οδηγήσουν σε χαρά, λύπη, χαμόγελα ή και δάκρυα...συνήθως βέβαια για ένα περίεργο λόγο τα άσχημα είναι αυτά που μας συνοδεύουν περισσότερο στη ζωή μας....κατά συνέπεια τα λέμε και "ψυχολογικά προβλήματα" και όχι "ψυχολογικές χαρές"...αυτές περνούν απαρατήρητες...όλοι τις καλοδέχονται...ενώ τα προβλήματα μας θυμίζουν ότι θέλουμε το φίλο μας...την οικογένεια μας...γενικότερα ότι ο καθένας ορίζει ασφάλεια..

Ένας Ρωμαίος φιλόσοφος έγραψε κάποτε...
"Σε ποιόν μπορείς να πεις:
Κοίτα τη γυμνότητα μου, κοίτα εδώ τις πληγές,
την κρυφή οδύνη, την απογοήτευση, την αγωνία,
τον πόνο, την ανέκφραστη δυσαρέσκεια, το φόβο, τη μοναξιά.
Άκουσε με για μια μέρα, μια ώρα μόνο,
μονάχα για ένα λεπτό,
για να μην περάσω στον τρόμο της άγριας απομόνωσης.
Ω! Θεέ μου! Δεν υπάρχει κανείς να με ακούσει;"

Και η ερώτηση δεν είναι αν υπάρχει κανείς να ακούσει....μα θέλει κανείς να ακούσει, ποιος θέλει και αν εμείς θέλουμε να τα πούμε....
Σε όλους μας σε κάποια φάση της ζωής προκύπτουν θέματα...άλλα σοβαρά άλλα όχι...αν και αυτό έχει πάντα να κάνει με το πόσο δυνατοί χαρακτήρες ήμαστε εμείς...
Μη φοβηθείτε να τα εξωτερικεύσετε....ή μη φοβηθείτε να τα κρατήσετε...είναι δικά σας έτσι κ αλλιώς...επίσης μην αγχωθείτε αν δείτε πως έρχονται και ξανά έρχονται...δε σημαίνει ότι δε τα έχετε ξεπεράσει....σημαίνει ίσως ότι ακόμα μέσα σας κάτι είναι ανθρώπινο και θυμάται...
και προς Θεού!!! αν πιστεύετε πως πρέπει να μείνετε μόνοι σας για λίγο..κάντε το! από προσωπική εμπειρία σας λέω ότι αν προσπαθήσετε να τα καταπιέσετε αργά ή γρήγορα θα σας βγουν σε μεγαλύτερο βαθμό...!!!
αφήστε όλους όσους σας κάνουν να πιστέψετε πως αυτό είναι αδυναμία...είναι δύναμη να ξέρεις να αναγνωρίζεις τον εαυτό σου με τα καλά του και τα άσχημα....είναι δύναμη να μπορείς να ζεις με ότι έχει συμβεί χωρίς αυτό να σε έχει καταντήσει συναισθηματικά ανάπηρο....
και όπως καταλαβαίνετε και από την λέξη...είναι αδυναμία να είσαι συναισθηματικά ανάπηρος.....ίσως η μεγαλύτερη από όλες...
Γι αυτό λοιπόν γελάστε δυνατά, αφήστε τα δάκρυα να κυλήσουν όποτε έρχονται...ζήστε το μόνοι ή με φίλους (είναι δικαίωμα σας να το ζήσετε όπως εσείς θέλετε γιατί είναι δικό σας!!!)...και αφήστε τους γύρω σας να αντιδράσουν με όποιον τρόπο θέλουν...!!!
Η ζωή σας είναι δική σας!!!! οι χαρές σας και οι λύπες σας επίσης!!!! μη τις φοβάστε..το πολύ πολύ να σας κάνουν καλύτερο άνθρωπο....
Τα περαστικά μας σήμερα πηγαίνουν σε όσους ξέχασαν το είδος στο οποίο ανήκουν....
όσο για τους υπόλοιπους...
till next time:))
kiss kiss:))