Κλασική γυναικεία συμπεριφορά..

Σήμερα δέχτηκα παράπονα ότι έχω καιρό να γράψω οπότε πιάστηκα από μια κουβέντα με κάτι που είπε ένας φίλος (ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε...). Κατά τα λεγόμενά του, λοιπόν, είναι κλασική γυναικεία συμπεριφορά άλλα να αφήνουμε να εννοηθούν με τη συμπεριφορά μας, άλλα να λέμε, άλλα να εννοούμε και άλλα να κάνουμε στο τέλος! Θέλουμε κάτι και τελικά έχουμε κάτι άλλο... Συμβαίνει όντως, μα εγώ δε θα το έλεγα γυναικεία συμπεριφορά, αλλά καλύτερα ανθρώπινη... Η πικρή αλήθεια είναι ότι όλοι το έχουμε κάνει αυτό κάποια στιγμή στη ζωή μας. Άθελά μας ίσως κάποιες φορές και άλλες εσκεμμένα... Ο λόγος? Συνήθως ανασφάλεια... Όλοι έχουμε περάσει τέτοιες περιόδους... Λίγο η καθημερινότητα, η ρουτίνα και το άγχος, λίγο η μοναξιά , λίγο διάφορα προβλήματα που συνυπάρχουν με όλα τα παραπάνω, μας έχουν κάνει να βιώνουμε την κάθε στιγμή με μια γκρίζα μελαγχολία και λίγο καταθλιπτικά θα έλεγα.. Και όλα αυτά πηγάζουν από τους φόβους μας, που όχι μόνο δεν τους αντιμετωπίζουμε κατάματα, αντίθετα τους συντηρούμε και τους τρέφουμε μέσα μας κάθε μέρα όλο και περισσότερο... Έτσι καταλήγουμε στην ουσία να μη γνωρίζουμε τι είναι αυτό που πραγματικά θέλουμε και χρειαζόμαστε, και γι' αυτό να ενεργούμε κατ' αυτόν τον τρόπο. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Πληγώνουμε πολλούς ανθρώπους γύρω μας, ακούσια βέβαια... Όμως αυτό δεν έχει καμία σημασία! Η απόρροια των πράξεών μας είναι αυτό που μας αντιπροσωπεύει και μας καθορίζει ως ανθρώπους! Τα προαναφερθέντα ισχύουν φυσικά για την πρώτη κατηγορία ανθρώπων... Για τη δεύτερη που όλα αυτά γίνονται επίτηδες και με συγκεκριμένους στόχους και σκοπούς όλα τα παραπάνω δεν τους δικαιολογούν! Γιατί έχουν πλήρη επίγνωση και ξέρουν επακριβώς τι είναι αυτό που ζητούν! Αυτοί, λοιπόν που είναι και η μειοψηφία ευτυχώς, ζούνε μέσα στην ανασφάλεια όλη τους τη ζωή, αναζητούν συνέχεια την επιβεβαίωση και νιώθουν ευτυχισμένοι μόνο όταν καταφέρνουν αυτό που θέλουν την εκάστοτε χρονική περίοδο... Δε θα κάτσω να αναζητήσω εξήγηση και δε θα αναλωθώ στα γεγονότα και τις καταστάσεις που μπορεί να βίωσαν και να μετατράπηκαν σε τέτοια άτομα, γιατί πολύ απλά όπως προείπα το αποτέλεσμα είναι αυτό που μένει τελικά! Αυτοί δε θα γίνουν ποτέ το μεγάλο ο! Δηλαδή ολοκληρωμένοι, πετώντας από πάνω τους τις φοβίες και το αίσθημα της αβεβαιότητας που τους διακατέχει... Φυσικά δε θα είναι ποτέ αληθινά ευτυχισμένοι και δυστυχώς γι' αυτούς δε θα κατανοήσουν ποτέ τον αληθινό έρωτα και τα πραγματικά συναισθήματα αφού πάντα θα είναι το κομμάτι που λείπει και είναι ανίκανο να κυλήσει μόνο του... Όλοι οι υπόλοιποι μπορούν να γίνουν το μεγάλο ο αρκεί να το θέλουν και να το προσπαθήσουν.. Και μόλις το καταφέρουν θα αξίζει να είσαι ο φίλος τους, η μάνα τους, ο πατέρας τους, η αδερφή τους και οτιδήποτε άλλο θες να είσαι για κάποιον άλλον...
Φιλάκια
Μικρή ξυνή