Αθρώπινο είδος υπό εξαφάνιση!!

Καλησπέρα σας υπέροχα πλάσματα.....

Η αποψινή νύχτα έχει κάτι περίεργο...δε μπορώ να το προσδιορίσω... η καλυτερότερη μου φίλη στον κόσμο το έλεγε παλιά ωχ το ένστικτο της ξανθιάς....μα πια δεν είμαι ξανθιά όποτε δε ξέρω αν με ακολουθεί και το ένστικτο...νομίζω πως κάτι συμβαίνει...κάτι θα συμβεί...αυτή η ηρεμία πριν την καταιγίδα...ίσως να ναι απλά η διάθεσή μου....ας τα αφήσουμε όμως αυτά γιατί είναι εκτός θέματος..

Σήμερα θέλω να μιλήσουμε λίγο πιο κοινωνικά... Το ερώτημα είναι συχνό κοινό και ένα...ΠΩΣ ΓΙΝΑΜΕ ΕΤΣΙ? ΓΙΑΤΙ ΓΙΝΑΜΕ ΕΤΣΙ?

Δε πλάσθηκαν οι άνθρωποι για να φαγωθούν.....πότε τα παράλογα έγιναν λογικά και τα λογικά παράλογα? πως γίνεται να αντιμετωπίζουμε τους ανθρώπους σαν αριθμούς...σαν χαρτιά....σαν πτυχία...σαν οτιδήποτε άλλο βάλει ο νους σας εκτός από το λογικό...ότι θα έπρεπε να βλέπουμε τους ανθρώπους σαν ανθρώπους...!!

Πως γίνεται να είναι όλα τόσο εξωγήινα τα τελευταία χρόνια? πήγα στη τράπεζα προχτές να πληρώσω ότι πληρώνουμε όλοι και καθούμενη στο γραφείο ενός υπαλλήλου που να τον έχει καλά ο Θεός που με εξυπηρέτησε έβλεπα όλους τους συνταξιούχους να βγάζουν ότι έχει το βιβλιάριο τους και να δίνουν συν και μετρητά γιατί δεν έφταναν..μετά στην έξοδο στη γωνία κουβέντες για το πως θα βγουν πέρα οι επόμενοι δύο μήνες...άλλοι άρρωστοι...άλλοι χρεωμένοι και γενικότερα με χιλιάδες προβλήματα..και έλεγα από μέσα μου κράτος πρόνοιας και καλά...!! αλλά ξέρετε μέχρι εκεί...σαν παρατήρηση...σαν μια απλή παρατήρηση...τέλειωσα τη δουλειά μου ευχαρίστησα χαμογελώντας και έφυγα......

Στην από πάνω γωνία ο πατέρας ενός ανθρώπου με 80% αναπηρία απεβίωσε.....σφίχτηκα για το πως θα ζήσει ο γιος του....χωρίς κανέναν άλλο συγγενή και με πετσοκομμένα επιδόματα και συντάξεις....και σαν να μην έφταναν όλα αυτά να αντιμετωπίζετε και από το κράτος με έναν τρόπο..σαν να ήθελε ο άνθρωπος να το πάθει το εγκεφαλικό και να ζήσει έτσι...!! και πάλι ένα ερωτηματικό....Θεέ μου που ζούμε? και πόσοι από εμάς ακόμη και να ήθελαν, θα μπορούσαν να βοηθήσουν....ελάχιστοι σας το λέω εγώ...και άλλο ερωτηματικό...η δυστυχία αυξάνεται ή εγώ μεγαλώνω? ή απλώς ο προσωρινός πλούτος που έζησε ο Έλληνας τα τελευταία δέκα χρόνια πριν την κρίση τον έκαναν απάνθρωπο? όχι όχι απαντάω....αποκλείεται οι απλοί άνθρωποι να μη νοιάζονται...αποκλείεται.... όμως αυτοί που μας έχουν για πιόνια? αυτοί? αυτοί ναι....δε τους νοιάζει για την κάθε γειτονίτσα του μικρού ασήμαντου Βόλου και τι θα κάνει ο καθένας από εμάς με τα προβλήματα του...!! 

Εντάξει ξέρω κάθε σπίτι έχει τα δικά του...μα κάποτε ο κόσμος ήξερε να δίνεται....τώρα ξέρει να ξοδεύεται μόνο...να ξοδεύετε σε σχέδια μιας υλικής χωρίς καμία ουσία ζωής....σχέδια που δε συμπεριλαμβάνουν κανέναν άλλον..!! μόνο τον εαυτό του...και τελικά δε ξέρει στο τέλος ούτε αν ευχαριστούσαν τον ίδιο αυτά τα σχέδια....υποκρισία παντού....και ρωτάω εγώ τώρα....μια εύκολη σχετικά γεμάτη υποκρισία ζωή....ή μια πιο δύσκολη αλλά αληθινή? αυτή που σε ξυπνάει...που σου επιβεβαιώνει κάθε μέρα ότι ζεις...σε αφήνει να αναπνεύσεις...να μη κομπιάσεις...σου δίνει το θάρρος να νιώσεις ότι μπορείς να καταφέρεις τα πάντα...!!!

Ξέρετε κάτι τελικά? καλύτερα...ας αδιαφορήσουν οι μεγάλοι για τους μικρούς....οι λίγοι για τους πολλούς....οι "ανώτεροι" για τους "κατώτερους"...  τουλάχιστον οι δεύτεροι θα έχουν κερδίσει τη ζωή τους επάξια...δε θα μετανιώνουν για τίποτα και ας μη φτιάξουν τίποτα...άλλωστε μη ξεχνάτε ότι αν δεν έχεις τίποτα δεν έχεις και τίποτα να χάσεις...πιο ήσυχος ύπνος τα βράδια..δε νομίζετε? αφήστε τους υπόλοιπους να χαίρονται όλα τα υλικά αγαθά τους και να δούμε στο τέλος τι σε κάνει πιο ευτυχισμένο γεμάτο και ζωντανό ακόμα και αν είσαι στο τίποτα.....το βιβλιάριο καταθέσεων? ή το εγγόνι σου που σου χαμογελάει? 

κοιτάζοντας μια παλιά οικογενειακή φωτογραφία που έχω εδώ μπροστά μου...νομίζω το δεύτερο....

μη ξοδεύεστε αλάνια μου....αλλά να δίνεστε με την ψυχή σας....η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι θλιβερή...που λέει και το τραγούδι.....

με αυτά τα ολίγα...

σας καληνυχτίζω!

till next time;)

kiss kiss:)