Αν θυμηθείς το όνειρό μου.....

Καλησπέρα σας πλασματάκια μου....

Απόγευμα πλέον, χειμωνιάτικο το κλίμα όλο και περισσότερο όσο πάει.....ανοιχτή η μπαλκονόπορτα για να με συνοδεύει η μυρωδιά της ατμόσφαιρας με το ζεστό ζεστό μου καπουτσινάκι..!!!

Ελπίζω να μου είστε όλοι καλά...!! θα σας φανεί λίγο περίεργο αλλά θα ήθελα να είμαι στη θάλασσα σήμερα...Μου αρέσει το χρώμα και η σκοτεινιά που παίρνει καθώς μεταμορφώνεται και αυτή από Καλοκαιρινή σε χειμωνιάτικη...!!

Είναι εποχή λίγο μελαγχολική για τους περισσότερους...εμένα πάλι μου αρέσει....θα την χαρακτήριζα ως και ερωτική...!! Για πείτε μου λοιπόν σας έχει συμβεί ποτέ εκείνη την στιγμή που κρατάει λίγα λεπτά και είστε μεταξύ ύπνου και ξύπνιου να νομίζετε ότι συμβαίνουν άλλα πράγματα από αυτά που συμβαίνουν..?? ας πούμε να έχετε να κοιμηθείτε πολύ καιρό στο πατρικό σας και όταν ξυπνήσετε να μη καταλαβαίνεται ποιοι μιλάνε και τι άλλαξε? ή να ζείτε ένα όνειρο πολύ δυνατά που να νομίζετε ότι δεν είναι όνειρο? σίγουρα σας έχει συμβεί...και άλλες φορές η πραγματικότητα είναι μία θετική έκπληξη, άλλες μία αρνητική και άλλες απλά μια έκπληξη...!! Σήμερα λοιπόν....κάτι τέτοιο έπαθα...!! Με τη διαφορά ότι το περιβάλλον του ονείρου μου, μου ήταν παντελώς άγνωστο..!! Ήμουνα σε ένα άλλο σπίτι....δε το ήξερα...τίποτα δεν ήταν γνώριμο..εκτός από την κυρία που το είχε...αλλά και αυτή πάλι απλώς την ένιωθα οικεία...αλλά δε την ήξερα...κοντά καστανά μαλλάκια, ζεστή όψη....θα έλεγε κανείς και λίγο ανέμελα.. μαγείρευε σε μια κουζίνα που δεν ήταν σούπερ σύγχρονη..!! το πάτωμα ήταν κρύο...αλλά δε το κοίταξα...σηκώθηκα λοιπόν από ένα υπνοδωμάτιο...το κρεβάτι υπέρδιπλο δε το έλεγες....στενάχωρα ένιωθα...κάποιος θα έπρεπε να κοιμάται δίπλα μου..γιατί βγαίνοντας από το δωμάτιο τον είδα σκεπασμένο σε ένα καναπέ και σκέφτηκα τον πήρε ο ύπνος εδώ γιατί δε χωρούσαμε μέσα....αλλά πάλι δεν είδα ποιος ήταν.. φτάνοντας λοιπόν στη κουζίνα, και γεμάτη απορία γιατί πράγματι ήταν όλα οικεία και φιλόξενα αλλά δε τα είχα ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου....γυρίζει η κυριούλα....και λέει σε ένα γκριζομάλλι κύριο..πάρε εσύ τον καφέ σου..και άφησέ μας.... με κοιτάει μου χαμογελάει και μου λέει κάθισε.... κάθομαι διστακτικά και λέω...δεν είμαστε στο βόλο ε? και μου χαμογελάει....τότε είδα ότι γελούσαν και τα μάτια της... όχι μου λέει...πως να είμαστε...αφού αλλού κοίταξες.... όπου κοιτάς εκεί θα πας συνεχίζει..... καφέ? και μου τον προσφέρει... όμως που είμαστε λέω εγώ? γιατί θα πρέπει να ειδοποιήσω και τους δικούς μου.... θα ειδοποιήσεις μου λέει... όταν θα είναι η σωστή ώρα... λίγα λόγια και τη σωστή ώρα...αυτό να θυμάσαι και να μη θυμώνεις όταν δε μπορείς όποτε θες.... θα μπορέσεις όμως όταν θα πρέπει...και τότε....τσουπ!! επαναλαμβάνω... ναι όμως που είμαι??? και δυστυχώς αυτό το επανέλαβε και η Ιλέανα η πραγματική και η φωνή της την ξύπνησε στο Βόλο...!! πάει και η κυριούλα που πολύ συμπαθής μου ήταν, πάει και το κρύο πάτωμα....

Αυτό όμως που μου έμεινε ήταν η κουβεντούλα που προφανώς είχα με το υποσυνείδητό μου... όπου κοιτάς εκεί θα πας.... και θα μπορέσεις όταν θα είναι η σωστή στιγμή... έτσι λοιπόν σήμερα σηκώθηκα με πολύ σοφή διάθεση...!! και ήρεμη θα έλεγα... ίσως καμιά φορά να πρέπει ο εαυτός μας να μας θυμίσει ποιοι είμαστε....και τί ζητάμε.... να μας βοηθήσει να ξεμπλοκάρουμε.... να κρατίσει ισορροπίες που νομίζουμε ότι χάσαμε... να μας κάνει να νιώσουμε καλύτερα....και να μας διδάξει με ότι τρόπο έχει... να ζούμε, να μη φοβόμαστε, και πάνω από όλα να ξέρουμε πότε θα σταθούμε...πότε θα περπατήσουμε και πότε θα τρέξουμε....

Άλλωστε το Φθινόπωρο θέλει τρεις μήνες για να γίνει Χειμώνας και αυτός άλλους τρεις για να γίνει Άνοιξη και μετά σιγά σιγά να καλοσωρίσουμε το Καλοκαίρι ξανά.... βήματα λοιπόν σταθερά για να αλλάζουμε τη ζωή μας προς το καλύτερο.... και να κοιτάμε εκεί που θέλουμε να πάμε...!! Αλλιώς θα πάμε εκεί που κοιτάμε.... για να γίνει βέβαια αυτό... πρέπει να αποφασίσουμε που θέλουμε να κοιτάμε... αλλά ποιος είπε βρε παιδιά ότι είναι εύκολες οι επιλογές της ζωής και ότι θα είναι όλες σωστές? 

Με αυτές τις λίγες σκόρπιες σκέψεις λοιπόν σας αφήνω για να πάω εδώ απέναντι σε ένα υπέροχο μέρος!! χεχεχε

til next time...

kiss kiss:))