Μαύρο, άσπρο ή γκρι???!!
Καλησπέρα μας λοιπόν και πάλι πλάσματα της νύχτας!!!
Με το ξεκίνημα της δουλειάς σαφώς το ωράριο του ιστολογίου γίνεται βραδινό!! Γιατί που χρόνος για νωρίτερα...!!!
Όσοι είστε κοντά στην ηλικία μου σίγουρα γνωρίζετε την δεκαετίας αγαπημένη σειρά "beverly hills 90210"!! Αγαπημένη σειρά και αν και πάντα απορούσαμε όλοι πως αυτοί όλοι παρέμειναν μια παρέα...τελικά η ζωή αποδεικνύει ότι ένα τεράστιο Beverly ήμαστε και εμείς!!!
Σε όλες τις παρέες υπάρχει ο Ντίλαν...ο μυστήριος τύπος που όμως όταν αγαπήσει την πατάει πραγματικά....παντού υπάρχει ένας Μπράντον...το σύμβολο του καλού παιδιού...!! Είναι και έξυπνος και όμορφος και δημοφιλής μα για κάποιο λόγο πάντα χάνει στο τέλος...!! όσο για εμάς τα θηλυκά....νομίζω ότι ανάλογα με τις περιστάσεις αλλάζουμε ρόλους...και βασικά εκεί κατέληξαν και οι κουβέντες μας σήμερα....
Ποιος είναι καλός και ποιος κακός? δε νομίζω ότι αυτό έχει ορισμό...νομίζω πως όλα είναι δράση αντίδραση ανάμεσα στις διαπροσωπικές μας σχέσεις...!!! Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι δυο άνθρωποι μπορεί να μιλήσουν με τελείως διαφορετικό τρόπο για έναν τρίτο.... Ό ένας να τον θεωρεί ότι πιο γαμάτο και καλό έχει γνωρίσει και ο άλλος να έχει τελείως αντίθετη άποψη..!!
Και αυτό δεν είναι όμως και το κομμάτι της μαγείας στη ζωή μας? διαφορετικές εξισώσεις και ανισώσεις καμιά φορα οι σχέσεις μας με τους ανθρώπους στη ζωή μας..!!
Και έτσι με βάση τη δράση αντίδραση γνωρίζεις και εσύ στοιχεία του εαυτού σου που δεν ήξερες...καλά εκτός από εμένα βέβαια που ως γνωστόν τα ξέρω όλα!! χεχε!! Αστειεύομαι φυσικά...!!
Και τι κάνουμε? λύνουμε το ένα και πιάνουμε το επόμενο και άλλη λύση και πάει λέγοντας... και έτσι φτιάχνουμε εμπειρίες και έπειτα αναμνήσεις άλλοτε καλές άλλοτε κακές...σαν τις χρονιές του ΠΑΟΚ.....άλλες τις αγαπάμε και άλλες όχι...κ όμως μιλάμε πάντα για την ίδια ομάδα...!!
Τί έσωσε λοιπόν την αγαπημένη μας παρέα του Beverly? Κάποιος θα έλεγε ότι έλεγαν την αλήθεια μεταξύ τους...αυτό όμως ήταν και αυτό που τους χάλασε την παρέα πολλές φορές και δε ξεπεράστηκαν ποτέ κάποιες διαφορές... και ποια είναι τελικά η αλήθεια ρωτώ εγώ? και ποιος ο ρόλος της? άραγε ρώτησε ποτέ κανείς ένα παιδάκι πως νιώθει όταν του λένε ότι δεν υπάρχει Αγ. Βασίλης? Ή μήπως επειδή ενηλικιωνόμαστε ξεχνάμε την ανάγκη του ανθρώπου να ονειρεύεται και να ελπίζει? όπως το παιδάκι που σκέφτεται τον Αγ. Βασίλη και τα δώρα...!! και από την άλλη θα μου πείτε τότε τι...να λέμε ψέματα? και αυτά δεν είναι ωραία....η άγνοια ίσως?
νομίζω πως η απάντηση όπως όλες οι απαντήσεις είναι πάντα κάπου εκεί στη μέση...!!
υπάρχουν περιπτώσεις που η αλήθεια λυτρώνει....άλλες που το ψέμα βοηθάει...και άλλες που δε πρέπει ποτέ να προσπαθήσουμε να μάθουμε τι έγινε...το κακό με εμάς είναι ότι δε μπορούμε να ξεχωρίσουμε πότε πρέπει να χρησιμοποιήσουμε το καθένα...!! overkill κατάσταση δηλαδή εν τέλει...!!
Γι αυτό δε πρέπει να τα λέμε αυτά Αμαλία σε κρασοκατανύξεις... δε τελειώνουν ποτέ και είναι και αναπάντητα!!
Καταλήγουμε λοιπόν ότι μάλλον αφού κάνουμε πάρα πολλά λάθη πρώτα και μετά στη ζωή μας..κάποια στιγμή βρίσκουμε ένα μέτρο που να πηγαίνει σε εμάς...και ανάλογα με αυτό το μέτρο πορευόμαστε...και μεταξύ μας....η ζωή είναι το πιο δύσκολο παιχνίδι που πρέπει να παίξουμε...γιατί κάποιες επιλογές μας έχουν μη αναστρέψιμες συνέπειες....αλλά φαίνονται τόσο τυχαίες αρχικά....υπάρχει πάντα χρόνος βέβαια στην πορεία....γι αυτό προσέξτε καλά....μπορεί τυχαία να στρίψετε δεξιά...αλλά το αν τελικά θα πάτε αριστερά είναι δικό σας θέμα! και αν από την άλλη θέλετε να τρέξετε χωρίς να σκεφτείτε....βάλτε ζώνη ασφαλείας..και παρακολουθείστε και μαθήματα επικίνδυνης οδήγησης στη Θεσσαλονίκη!! χεχε!!
Τα περαστικά μας σήμερα πηγαίνουν με αγάπη και κατανόηση στοργή και προδέρμ σε όλους μας!!
καληνύχτα αγαπημένοι μου!!
till next time:))
kiss kiss:))
Με το ξεκίνημα της δουλειάς σαφώς το ωράριο του ιστολογίου γίνεται βραδινό!! Γιατί που χρόνος για νωρίτερα...!!!
Όσοι είστε κοντά στην ηλικία μου σίγουρα γνωρίζετε την δεκαετίας αγαπημένη σειρά "beverly hills 90210"!! Αγαπημένη σειρά και αν και πάντα απορούσαμε όλοι πως αυτοί όλοι παρέμειναν μια παρέα...τελικά η ζωή αποδεικνύει ότι ένα τεράστιο Beverly ήμαστε και εμείς!!!
Σε όλες τις παρέες υπάρχει ο Ντίλαν...ο μυστήριος τύπος που όμως όταν αγαπήσει την πατάει πραγματικά....παντού υπάρχει ένας Μπράντον...το σύμβολο του καλού παιδιού...!! Είναι και έξυπνος και όμορφος και δημοφιλής μα για κάποιο λόγο πάντα χάνει στο τέλος...!! όσο για εμάς τα θηλυκά....νομίζω ότι ανάλογα με τις περιστάσεις αλλάζουμε ρόλους...και βασικά εκεί κατέληξαν και οι κουβέντες μας σήμερα....
Ποιος είναι καλός και ποιος κακός? δε νομίζω ότι αυτό έχει ορισμό...νομίζω πως όλα είναι δράση αντίδραση ανάμεσα στις διαπροσωπικές μας σχέσεις...!!! Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι δυο άνθρωποι μπορεί να μιλήσουν με τελείως διαφορετικό τρόπο για έναν τρίτο.... Ό ένας να τον θεωρεί ότι πιο γαμάτο και καλό έχει γνωρίσει και ο άλλος να έχει τελείως αντίθετη άποψη..!!
Και αυτό δεν είναι όμως και το κομμάτι της μαγείας στη ζωή μας? διαφορετικές εξισώσεις και ανισώσεις καμιά φορα οι σχέσεις μας με τους ανθρώπους στη ζωή μας..!!
Και έτσι με βάση τη δράση αντίδραση γνωρίζεις και εσύ στοιχεία του εαυτού σου που δεν ήξερες...καλά εκτός από εμένα βέβαια που ως γνωστόν τα ξέρω όλα!! χεχε!! Αστειεύομαι φυσικά...!!
Και τι κάνουμε? λύνουμε το ένα και πιάνουμε το επόμενο και άλλη λύση και πάει λέγοντας... και έτσι φτιάχνουμε εμπειρίες και έπειτα αναμνήσεις άλλοτε καλές άλλοτε κακές...σαν τις χρονιές του ΠΑΟΚ.....άλλες τις αγαπάμε και άλλες όχι...κ όμως μιλάμε πάντα για την ίδια ομάδα...!!
Τί έσωσε λοιπόν την αγαπημένη μας παρέα του Beverly? Κάποιος θα έλεγε ότι έλεγαν την αλήθεια μεταξύ τους...αυτό όμως ήταν και αυτό που τους χάλασε την παρέα πολλές φορές και δε ξεπεράστηκαν ποτέ κάποιες διαφορές... και ποια είναι τελικά η αλήθεια ρωτώ εγώ? και ποιος ο ρόλος της? άραγε ρώτησε ποτέ κανείς ένα παιδάκι πως νιώθει όταν του λένε ότι δεν υπάρχει Αγ. Βασίλης? Ή μήπως επειδή ενηλικιωνόμαστε ξεχνάμε την ανάγκη του ανθρώπου να ονειρεύεται και να ελπίζει? όπως το παιδάκι που σκέφτεται τον Αγ. Βασίλη και τα δώρα...!! και από την άλλη θα μου πείτε τότε τι...να λέμε ψέματα? και αυτά δεν είναι ωραία....η άγνοια ίσως?
νομίζω πως η απάντηση όπως όλες οι απαντήσεις είναι πάντα κάπου εκεί στη μέση...!!
υπάρχουν περιπτώσεις που η αλήθεια λυτρώνει....άλλες που το ψέμα βοηθάει...και άλλες που δε πρέπει ποτέ να προσπαθήσουμε να μάθουμε τι έγινε...το κακό με εμάς είναι ότι δε μπορούμε να ξεχωρίσουμε πότε πρέπει να χρησιμοποιήσουμε το καθένα...!! overkill κατάσταση δηλαδή εν τέλει...!!
Γι αυτό δε πρέπει να τα λέμε αυτά Αμαλία σε κρασοκατανύξεις... δε τελειώνουν ποτέ και είναι και αναπάντητα!!
Καταλήγουμε λοιπόν ότι μάλλον αφού κάνουμε πάρα πολλά λάθη πρώτα και μετά στη ζωή μας..κάποια στιγμή βρίσκουμε ένα μέτρο που να πηγαίνει σε εμάς...και ανάλογα με αυτό το μέτρο πορευόμαστε...και μεταξύ μας....η ζωή είναι το πιο δύσκολο παιχνίδι που πρέπει να παίξουμε...γιατί κάποιες επιλογές μας έχουν μη αναστρέψιμες συνέπειες....αλλά φαίνονται τόσο τυχαίες αρχικά....υπάρχει πάντα χρόνος βέβαια στην πορεία....γι αυτό προσέξτε καλά....μπορεί τυχαία να στρίψετε δεξιά...αλλά το αν τελικά θα πάτε αριστερά είναι δικό σας θέμα! και αν από την άλλη θέλετε να τρέξετε χωρίς να σκεφτείτε....βάλτε ζώνη ασφαλείας..και παρακολουθείστε και μαθήματα επικίνδυνης οδήγησης στη Θεσσαλονίκη!! χεχε!!
Τα περαστικά μας σήμερα πηγαίνουν με αγάπη και κατανόηση στοργή και προδέρμ σε όλους μας!!
καληνύχτα αγαπημένοι μου!!
till next time:))
kiss kiss:))
Σχόλια