safe place...!!!

Καλησπέρα σας νυχτερινά μου πλάσματα....

Πέφτει η νύχτα και μαζί της η απόλυτη ησυχία!!...

Ανοίγω τη μπαλκονόπορτα...ένα ανεπαίσθητο αεράκι μπαίνει μέσα....ακούγονται τα πάντα έξω...ο παραμικρός ήχος.....αλλά νιώθω ασφάλεια..!! και ηρεμία...!! γιατί??? γιατί είναι το πατρικό μου...!!

Ε ναι λοιπόν είναι από εκείνες τις βραδιές που ο ίδιος ο οργανισμός μου, μου υπενθύμισε ότι το έχω ανάγκη...!!

Ξαφνικά ιδρώνεις..στεγνώνει το στόμα σου....κάτι σε σφίγγει στο λαιμό....και φυσικά ζαλίζεσαι....και όλες οι πιθανές εκδοχές επιστροφής κάπου, οπουδήποτε...μόνο σε χειροτερεύουν....πανικός λέγεται....όταν φυσικά όλες οι υπόλοιπες εξετάσεις σου είναι καλές!! χεχεχε!! και τότε μόνο μία σκέψη τα γαληνεύει και τα περνάει όλα...η επιστροφή στο πατρικό....αλλάζει όλη η ψυχολογία...λέγοντας πατρικό φυσικά εννοώ όποιο safe place έχει ο καθένας στο μυαλό του...για άλλον είναι όπου είναι οι γονείς...για άλλον όπου είναι ο σύντροφός τους...για άλλον ο κολλητός του και πάει λέγοντας...όλοι όμως έχουμε ένα τέτοιο μέρος...ένα μέρος που ότι και αν έχουμε εκεί γαληνεύει....

εγώ από μικρή είχα θέμα..με τη μαμά μου....αν έφευγε αρρώσταινα...αν γυρνούσε ήμουν καλά...!! αν έλειπα μακρυά πολύ καιρό έπρεπε να γυρίσω...και ας είμαι ίσως ένας από τους πιο ανεξάρτητους ανθρώπους που γνωρίζω...ναι ναι..δε ντρέπομαι να το πω..ακόμα και στα 31 μου εδώ γυρίζω και νιώθω καλύτερα....το σπίτι που μεγάλωσα....

Τι είναι άραγε αυτό που μας κάνει να γαληνεύουμε σε κάποιο μέρος? οι αναμνήσεις? τα ευχάριστα? το ότι κάποιος που εμπιστευόμαστε έχει την ευθύνη μας έστω για λίγες ώρες? ή ίσως λίγο από όλα μαζί και άλλα τόσα? 

Για μένα είναι η μυρωδιά....είναι αυτή η συγκεκριμένη μυρωδιά...τόσο οικεία..μυρίζει μανούλα που λένε...που το πατρικό σπίτι την ποτίζει....ακόμα και όταν λείπουν η μυρωδιά είναι εκεί..!! 

Θα μου πείτε βέβαια γιατί να σε πιάνει έτσι κ αλλιώς ο πανικός? εε άνθρωπος είσαι..πόσα να κρύψεις μέσα σου?? πόσο να χαμογελάσεις? πόσο να περάσεις καλά???!! κάποια στιγμή, και εσύ να μη θες να το δείξεις...θα φανεί από μόνο του...!! θα στο πει το σώμα σου...θα φωνάξουν τα άγχη..εεε είμαστε και εμείς εδώ...και θέλουμε κάπως να εκτονωθούμε...και αφού δε το κάνεις εσύ, θα το κάνουμε εμείς σε σένα!!

και τότε χρειαζόμαστε ένα safe place..όλοι μας....ένα άγγιγμα..μια αγκαλιά κυριολεκτικά ή μεταφορικά..!! έναν λόγο από κάποιον που να προσφέρει γαλήνη στη ψυχή μας..ένα όλα θα πάνε καλά που δε θα είναι τυπικό..! εγώ αλήθεια δε ξέρω και ζηλεύω για να είμαι ειλικρινής τους ανθρώπους που μπορούν να υποτάσσουν τελείως το άγχος τους...η πρώτη σκέψη που μου έρχεται στο μυαλό είναι καλά πως κοιμάται??? εγώ μάτι δε θα έκλεινα!! δε ξέρω όμως ποιος είναι πιο ανθρώπινος? εγώ και όσοι παθαίνουν και από καμιά κρίση?? ή οι αδιάφοροι? 

όπως και να χει...δε θα μου άρεσε να είμαι αδιάφορη! μου αρέσει που νιώθω...φόβο, πόνο, θλίψη, χαρά έρωτα, αγάπη....μου θυμίζει ότι είμαι άνθρωπος.... μου θυμίζει ότι δεν είμαι μηχανή... μου χτυπάει καμπανάκι όταν πρέπει να σταματήσω....με αφήνει να διαχωρίζω τι πρέπει και τι δεν πρέπει...(τις περισσότερες φορές)....άλλες πάλι κερδίζει η ένταση..το πάθος...η αγωνία...και αυτά όμως γίνονται αισθητά στον οργανισμό μας..οπότε καλώς υπάρχουν!! 

σήμερα δε θα στείλω περαστικά...γιατί σε όποια κατηγορία και αν ανήκετε...γούστο σας και καπέλο σας...θα σας υπενθυμίσω όμως..ότι όσο και αν όλα αυτά τα έχετε ξεχάσει..όλοι υπήρξαμε το άρρωστο παιδάκι που ήθελε τη μαμά του να το βάλει για ύπνο..και αυτό κάπου βαθιά μέσα μας υπάρχει σε όλους....ακόμη....

και από μένα και το πατρικό μου,

till next time:))

kiss kiss:)