Μετρο ή ρετρο? Ιδου η απορία...

Νομίζω πως είναι η εποχή που οι σχέσεις των ανθρώπων συσφίγγουν... Ήρθε το φθινόπωρο, οι καλοκαιρινές διακοπές τελειώσαν και είναι ο καιρός που θέλουμε να χουχουλιάζουμε στο σπίτι ως κουνάβια που είμαστε (αφού βλέπουμε δυο ψιχάλες και δεν ξεμυτίζουμε από τη θαλπωρή του σπιτιού μας!). Οι μελισσούλες δεν πετάνε και τα λουλουδάκια δεν ανθίζουν πια... Οι περισσότεροι και περισσότερες από εσάς θέλετε έναν άνθρωπο δίπλα σας αυτή την εποχή... Όποιον να 'ναι όμως? Όποιος μας κάτσει είναι καλός? Ή πρέπει να έχει κάποια standards και να πληροί κάποιες προϋποθέσεις? Μιας και οι περισσότεροι από τους ελάχιστους που διαβάζουν αυτό το blog είναι γυναίκες θα αναφερθώ στην κοινή γυναικεία λογική που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Για μία μέση Ελληνίδα γυναίκα, λοιπόν, οι προϋποθέσεις για έναν άντρα είναι να έχει ένα καλό επάγγελμα (γιατρός ή δικηγόρος, άσχετα αν η ίδια δεν έχει κάνει τίποτα στη ζωή της), να έχει ένα ωραίο σπορ αυτοκίνητο (άσχετα με το γεγονός ότι οι περισσότεροι που έχουν στην κατοχή τους τέτοια αυτοκίνητα προσπαθούν με αυτό να ρίχνουν τέτοιες ηλίθιες γκόμενες και να αντισταθμίσουν άλλες "απώλειες"), να είναι γυμνασμένος (δηλαδή να περνάει όλη την ώρα του στο γυμναστήριο μη έχοντας κάτι πιο σπουδαίο να ασχοληθεί και πάλι να προσπαθεί να ισοφαρίσει για κάτι άλλο που του λείπει) και να είναι από καλή οικογένεια (εννοώντας πάντα να έχει περιουσία και χρήματα!). Με λίγα λόγια η μέση ελληνίδα θέλει δίπλα της έναν άντρα πιο ρηχός πεθαίνεις!! Και μετά έρχεται μυξοκλαίγοντας και σου λέει "εγώ τον αγαπούσα κι αυτός με άφησε για μια άλλη!!". Καταρχήν  δεν αγαπούσες αυτόν, αλλά τα λεφτά του και κατά δεύτερον με τα κριτήρια που έψαχνες, πήγαινες γυρεύοντας για να βρεις κάποιον που τελικά θα σε αφήσει για μια άλλη και την άλλη για μια άλλη και συνεχίζει κάπως έτσι... Αφού γλυκιά μου δεν πρόσεξες ποτέ άλλα στοιχεία στη συμπεριφορά του (γιατί προφανώς και δε σε ενδιέφερε), πώς να καταλάβεις ότι αυτά τα άτομα αναζητούν συνέχεια την επιβεβαίωση και την επιβράβευση  από τους άλλους και γι' αυτό ακολούθησαν συγκεκριμένους κλάδους επαγγελμάτων και κάνουν επίδειξη των χρημάτων τους και προσέχουν το σώμα τους λες και είναι ιερός ναός!!! Που είναι οι εποχές που έκρινες τον άντρα με άλλα κριτήρια? Πιο αληθινά και πιο πρακτικά? Πού είναι οι άντρες που θα δουλέψουν και οικοδομή αν χρειαστεί για να ταΐσουν την οικογένειά τους? Πού είναι οι γυναίκες που αντί να κοιτάξουν τι αυτοκίνητο έχει ο άλλος θα δώσουν περισσότερη προσοχή στο αν θα περιμένει ο άντρας να μπούνε μέσα στο σπίτι για να σιγουρευτεί ότι είναι καλά ή ακόμα και χωρίς λόγο απλά θα περιμένει! Πού είναι οι άντρες που δε θα σε πάνε σε ένα ακριβό εστιατόριο κάνοντας επίδειξη, αντί αυτού θα σου πάρουν ένα παγωτό και θα πάτε μια βόλτα στην παραλία? Τα κριτήρια που πρέπει να έχουμε γενικότερα για τους ανθρώπους στη ζωή μας δεν είναι τα λεφτά, η δουλειά και το όνομα! Είναι ο άλλος να σε νοιάζεται, να θέλει το καλύτερο για σένα, να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, να σε βλέπει προβληματισμένη και να ενδιαφέρεται πραγματικά να μάθει τι έχεις, να σε βλέπει στεναχωρημένη και να κάνει τον καραγκιόζη για να γελάσεις και πολλά πολλά άλλα μικρά πραγματάκια που κανένας πλέον δεν ασχολείται να κοιτάξει στους γύρω του... Όμως αυτά έπρεπε να ψάχνουμε στον περίγυρό μας... Αυτοί είναι οι άνθρωποι που μένουν για πάντα στη ζωή μας κι εγώ ευτυχώς έχω αρκετούς τέτοιους, γιατί απλά έψαχνα με τα σωστά κριτήρια... Ξυπνήστε, λοιπόν, γιατί η ζωή δεν είναι όλο ποτά, καφέδες και καλοπέραση, αλλά έχει και δυσκολίες που δεν ξεπερνιούνται ούτε με φάρμακα, ούτε με λεφτά, ούτε με αντιρυτιδικές, ούτε καλύπτονται με make up... Εγώ λοιπόν διαλέγω να είμαι ρετρό και να μη συμβαδίσω με τα δεδομένα της εποχής... Κάντε το ίδιο κι εσείς...

Φιλάκια

Μικρή ξυνή