Μέχρι που φτάνουμε???

Καλησπέρα σας απογευματινά μου πλασματάκια...!!

Μιλάω σιγά γιατί είμαστε ακόμη στη δουλειά!!!  χεχεχε!!! αλλά περιμένοντας το ραντεβού που με έστησε....είπα να πω ένα γεια!!!

Μετά λοιπόν από μία φοβερά κουραστική μέρα έπεσε στην αντίληψη μου το πείραμα του Μίλγκραμ!! Φαντάζομαι όλοι λίγο πολύ έχετε ακούσει για αυτό αλλά ας πούμε λίγα λόγια...

Το 1961, ο είκοσι εφτάχρονος Στάνλει Μίλγκραμ, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας στο Γέιλ, αποφάσισε να μελετήσει την υπακοή στην εξουσία. ο Μίλγκραμ ήταν κοινωνικός ψυχολόγος και πίστευε ότι αυτού του είδους η υπακοή –που οδηγεί στο έγκλημα- δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα μόνο της προσωπικότητας, αλλά περισσότερο των πιεστικών συνθηκών. Έτσι λοιπόν μάζεψε κυρίως φοιτητές ανά ζεύγη και τους χώρισε σε δασκάλους και μαθητευόμενους...!! Οι δάσκαλοι θα έκαναν κάποιες ερωτήσεις σου μαθητευόμενους και εάν αυτοί απαντούσαν σωστά τότε θα προχωρούσαν κανονικά στην επόμενη ερώτηση εάν όμως όχι..τότε ο δάσκαλος θα προκαλούσε με ένα διακόπτη δίπλα του ένα ηλεκτροσόκ που ξεκινούσε από μικρό και ανάλογα με το πόσο είχαν προχωρήσει οι ερωτήσεις και πόσες από αυτές ήταν λάθος αυξανόταν...!! έφτανε μέχρι την ένδειξη προσοχή - κίνδυνος!! Αναμενόμενο για τον Μιλγκραμ γιατί έτσι και αλλιώς το υποστήριζε και πριν το πείραμα ήταν το αποτέλεσμα....καθόλου αναμενόμενο όμως για τον κόσμο τον "κοινό"..Μόλις το 5% των «δασκάλων» αρνήθηκαν εξ’ αρχής να συμμετάσχουν σε ένα τέτοιο πείραμα και αποχώρησαν –συνήθως βρίζοντας τον πειραματιστή. Το υπόλοιπο 95% προχώρησε πολύ το πείραμα, πάνω από τα 150 βολτ. Και το 65%... Έφτασε μέχρι τον τελευταίο μοχλό, τα πιθανότατα θανατηφόρα 450 βολτ! Για να μην παρεξηγηθούμε με όσους δε γνωρίζουν το πείραμα στην πραγματικότητα το ηλεκτροσόκ ήταν ψεύτικο...!! αλλά τα υποκείμενα δάσκαλοι...δε το γνώριζαν αυτό...!!

Γιατί όμως τώρα σας το αναφέρω αυτό??!!

Μα γιατί αν κάποιοι άνθρωποι μπορούν να φτάσουν σε τόσο ακραίες συμπεριφορές κάτω από συγκεκριμένες και ίσως ακραίες καταστάσεις...σκεφτείτε πόσο εύκολα μπορούν να κάνουν πιο απλά άσχημα πράγματα..και τελικά πόσοι παράγοντες παίζουν ρόλο σε αυτό...!! Σίγουρα είναι εύκολο να λέμε...ο τάδε έκανε λάθος και ο δείνα έκανε ο σωστό...και να έχουμε τις σούπερ απόλυτες αντιλήψεις για όλα και για όλους μέχρι να μιλήσουμε για εμάς...έχετε παρατηρήσει πόσο δικαιολογούμε τη δική μας συμπεριφορά πάντα..και λέμε γιατί και εγώ μπορεί να έκανα αυτό, αλλά εγώ κλπ κλπ...!!! 

Σε καμία περίπτωση δεν υπονοώ ότι δεν υπάρχουν κάποια τυπικά βασικά πράγματα που πρέπει να γίνονται γιατί σε κοινωνία ανθρώπων ζούμε και όχι ζώων, οι περισσότεροι τελοσπάντων, αλλά από κει και πέρα θεωρώ ότι ούτε οι ίδιοι δε ξέρουμε που μπορούμε να φτάσουμε, πόση δύναμη έχουμε, πόση αντοχή, πόσο εγωισμό και πάει λέγοντας αν δε μας τεστάρουν οι συνθήκες..και δε βγούμε από τις σταθερές μας....

το παιδί θεωρεί ότι ο μπαμπάς πάντα έχει δίκιο...ο φοιτητής στο πείραμα θεωρεί ότι η πράξη του καλύπτεται από τον υπεύθυνο του πειράματος και αθωώνει τον εαυτό του...επιφανειακά πάντα γιατί αν μπείτε να παρακολουθήσετε βιντεάκια θα δείτε την ανακούφιση όταν οι δάσκαλοι ακούνε ότι ήταν μια φάρσα στην ουσία..άρα μέσα τους δεν αθώωσαν ποτέ τον εαυτό τους...! και τελικά γιατί ένιωσαν ενοχές? Άλλωστε ο ρόλος τους ήταν γνωστός από την αρχή...άρα κατά κόσμο ήταν σωστοί σε αυτό που έκαναν...μέσα τους όμως? μέσα τους μάλλον καταλάβαιναν ότι δε νιώθουν καλά με αυτό που έκαναν...και εδώ είναι που μπερδεύονται λίγο και οι έννοιες σωστού και λάθους...!! Είναι το σωστό αυτό που κάνουν όλοι? αυτό που μας επιβάλλουν οι συνθήκες να κάνουμε? ή αυτό που εμείς μέσα μας ακούμε να μιλάει? ψίθυρος στην αρχή...μα σας διαβεβαιώνω ότι γίνεται κραυγή αν το καταπιέσετε....και το τείχος τελικά αργά ή γρήγορα θα υποκύψει...!! αν πάλι υπάρχει τόσος μεγάλος φόβος και αυτοέλεγχος....και τα έτη αυτού εβδομήκοντα θα είναι δυστυχισμένα...! 

Μπέρδεμα τα περαστικά σήμερα..γιατί ο καθένας για τους λόγους του θα διαλέξει ένα δρόμο...ας πούμε λοιπόν ότι στέλνουμε τα περαστικά μας σε αυτούς που θα χρειαστεί να θυσιάσουν τα περισσότερα....γιατί αν η ευτυχία είναι κουκκίδες - στιγμές ενωμένες...τότε το μεγαλύτερο σκίτσο θα ανήκει σε αυτόν όχι που δεν έκανε λάθος επιλογές...αλλά προσπάθησε να τις διορθώσει, για να διορθωθεί το μέσα του! που είναι τουλάχιστον για μένα το πιο σημαντικό...!!

όσο για μας τους αυθόρμητους παρορμητικούς ερωτεύσιμους ανθρώπους...

till next time:))

kiss kiss:))